Πριν οποιοδήποτε σχολιασμό από τη μεριά μου, παραθέτω αυτούσιο το άρθρο, από τη σελίδα του euronews.
----------------------------------------
Δεκαεννέα χρονών, νιόπαντρη, και στρατιώτης στην πρώτη γραμμή των μαχών. Παρά τους τεράστιους κινδύνους, η Ναϊστεμάν επέλεξε μόνη της να πολεμήσει τους τζιχαντιστές. Ο άντρας της είναι κι εκείνος πολεμιστής στο μέτωπο. Το ίδιο και ο αδερφός της. Μέλος μιας επαναστατικής κουρδικής οικογένειας, το όνομα που της δόθηκε σημαίνει «πατρίδα». Βασικό κίνητρο της Ναϊστεμάν είναι να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη. Θέλει όμως να πάρει εκδίκηση και για όλες εκείνες τις γυναίκες που βιάστηκαν ή βασανίστηκαν από το Ισλαμικό Κράτος. «Δεν φοβόμαστε καθόλου το ISIL. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τα εδάφη μας. Θα πολεμήσουμε μέχρι την τελευταία μας ανάσα και δεν θα τους αφήσουμε να προελάσουν», λέει με αποφασιστικότητα στον απεσταλμένο του euronews. Αποστολή της μονάδας της Ναϊστεμάν, που εδρεύει στο Βόρειο Ιράκ, είναι η υπεράσπιση του Κιρκούκ, μιας πόλης πλούσιας σε πετρελαϊκό απόθεμα. Πολεμούν στο πλευρό των ιρακινών δυνάμεων και υπό τις εντολές των Κούρδων Πεσμεργκά. Όπως εξηγεί η Ναϊστεμάν, στο μέτωπο της μάχης δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες. Η στρατιωτική της εκπαίδευση φαίνεται όταν ρωτηθεί για τα συναισθήματά της. Αποφεύγει να μπει σε λεπτομέρειες και να εκδηλώσει οποιοδήποτε σημάδι αδυναμίας: «Πυροβόλησα πολλούς από τους τζιχαντιστές την ώρα της μάχης. Κάποιους εξ αυτών τους τραυμάτισα και κάποιοι σκοτώθηκαν. Υπερασπιζόμαστε την πρώτη γραμμή διαρκώς, αφού οι τζιχαντιστές συνεχίζουν να επιτίθενται σε τακτά διαστήματα. Η προσωπική μου ζωή και η στρατιωτική μου ζωή είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, αλλά το όνειρό μου είναι να ζω ειρηνικά και ελεύθερη με την οικογένειά μου. Αυτό είναι το μόνο που εύχομαι». Η Ναϊστεμάν παραδέχεται πως, ένα χρόνο μετά, ο στρατός και ο πόλεμος την έχουν αλλάξει για πάντα. Δε σταματά όμως να ελπίζει ότι το μέλλον θα είναι φωτεινό για την ίδια και την οικογένειά της.
----------------------------------------
Γενικά, δεν έχω τι να πω, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε αυτή την κοπέλα, αλλά και σε όλες τις άλλες γυναίκες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα όπλα και υπερασπίζονται τα σπίτια τους στις περιοχές του Ιράκ και της Συρίας. Κάτι τέτοια γεγονότα είναι να μας βάζουν σε σκέψεις για το πόσο τελικά τυχεροί είμαστε, παρ' όλες τις δυσκολίες της Ελλάδας της κρίσης. Είμαι στην ίδια, περίπου, ηλικία (έγινα 20 στις 2 Απριλίου) και παρ όλα αυτά, αντί αυτή η κοπέλα να έχει μια φυσιολογική ζωή, να ζήσει ελεύθερη στην πατρίδα της, να σπουδάσει και να ονειρευτεί το μέλλον της, έχει να αντιμετωπίσει τέτοιες σκληρές καταστάσεις. Οι άντρες και οι γυναίκες που αυτή τη στιγμή μάχονται τους τζιχαντιστές και τη μαύρη καταπιεστική ιδεολογία που πρεσβεύουν, έχουν κερδίσει το θαυμασμό μου, γιατί κρατάνε ζωντανή την ελπίδα για την πατρίδα τους, να είναι ξανά ελεύθερη, ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα, τίποτα δεν χάθηκε. Πιστεύω μάλιστα πως οι γυναίκες αυτές, όταν μεγαλώσουν αργότερα τα παιδιά τους, θα τους μάθουν ότι όλα στη ζωή θέλουν αγώνες για να κατακτηθούν και θα τους μεταδώσουν την αξία της φιλοπατρίας και την υπεράσπιση της πατρίδας με κάθε κόστος, όταν κάποιος την απειλήσει...
Καλή συνέχεια στους αγώνες σας! Ελπίζω σύντομα ο πόλεμος να είναι νικηφόρος για σας, και όλοι μαζί να χτίσετε πάλι τις χώρες σας, για να είναι και πάλι ελεύθερες και δυνατές, για ένα λαμπρό μέλλον...
----------------------------------------- Σημείωση:
Με βάση την Ελληνική Βικιπαίδεια:
Πεσμεργκά (κουρδικά: پێشمەرگە Pêşmerge, κυριολεκτικά: αυτοί που αντιμετωπίζουν το θάνατο) είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για τους Κούρδους μαχητές στο ημιαυτόνομο Ιρακινό Κουρδιστάν. Οι δυνάμεις Πεσμεργκά του Ιρακινού Κουρδιστάν υφίστανται από την εμφάνιση του ιρακινού κουρδικού κινήματος ανεξαρτησίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής και της Γκατζάρ αυτοκρατορίας, που κυβερνούσαν από κοινού την περιοχή.
Σας το χω αναφέρει και στο παρελθόν, ότι όταν βγάζω φωτογραφίες ή βλέπω ξανά όσες έχω βγάλει, μου έρχονται στο μυαλό στίχοι ή κάποια τραγούδια.
Η παραπάνω φωτογραφία είχε τραβηχθεί στην παραλία Λας Καντέρας στο Λας Πάλμας Ντε Γραν Κανάρια, στα Κανάρια Νησιά (δείτε ΕΔΩ πιο πολλά για το ταξίδι μου εκεί). Την ανέβασα πρόσφατα στο προφίλ μου στο facebook.
Μετά από (πάρα πολύ...) καιρό, επιστρέφω πάλι (ελπίζοντας να μείνω!) στα διαδικτυακά μου λημέρια.
Σαν σήμερα λοιπόν, το είχα ξαναγράψει και σε πιο παλιές αναρτήσεις, ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που ταξιδεύει στο διάστημα και εκτελεί την πρώτη επανδρωμένη τροχιακή πτήση, με το Βοστόκ 3ΚΑ-2 (Βοστόκ 1). ΕΔΩκαι ΕΔΩ, μπορείτε να δείτε τις αναρτήσεις αυτές.
Για την ημέρα αυτή, επέλεξα να αναρτήσω την μετάφραση από ένα ρώσικο τραγούδι του 1962. Ο τίτλος είναι "Δόξα σε αυτούς που κοιτούν μπροστά" (ρωσ. Слава впередсмотрящему), σε στίχους Nikolai Dobronravov (Н. Добронравов) και μουσική της Aleksandra Pakhmutova (А. Пахмутова). Αναφέρεται στη νεολαία, το μέλλον της κάθε χώρας, που προσπαθεί και αγωνίζεται για την πρόοδο και της ανάπτυξη της πατρίδας.
Τους στίχους στα ρώσικα, μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ. Η ελληνική μετάφραση προέκυψε, με μικρές αλλαγές, από το βίντεο που παρατίθεται παρακάτω.
Καλή σας ακρόαση! ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Η σημαία του Λένιν κυματίζει πάνω από εμάς
Ήρθαμε για να χτίσουμε τη χαρά
Γράφουμε με τα νεανικά μας χέρια
τη βιογραφία της Γης
ΡΕΦΡΑΙΝ
Δόξα σε αυτούς που κοιτούν μπροστά
Δόξα σε αυτός που προχωρούν μπροστά
Ο δρόμος μας είναι από το σήμερα
προς το λαμπρό μέλλον!
Η νεολαία είναι σαν τους διαστημικούς πυραύλους
Προς τα πάνω κάθε μέρα αγωνίζεται
Εμείς θα φέρουμε τη φωτεινή αυγή
πάνω από την πατρίδα μας
ΡΕΦΡΑΙΝ
Το μονοπάτι των ηρώων δεν είναι εύκολο
Πιστεύω θα το περάσουμε μαζί
Μέσα στα μονοπάτια στην τάιγκα
και στα μονοπάτια της Σελήνης
ΡΕΦΡΑΙΝ
Η πορεία μας θα είναι θρυλική
στους δρόμους του αύριο
Ο καθένας μας θα ναι σαν τον Γκαγκάριν
Ο καθένας μας θα ναι σαν τον Τιτόφ.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Σημείωση: Ο Γκέρμαν Τιτόφ (Герман Степанович Титов), που αναφέρεται στο τραγούδι, ήταν και αυτός Σοβιετικός κοσμοναύτης. Αυτός και ο Γκαγκάριν ήταν οι επικρατέστεροι για να πετάξουν στην πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση. Ο Γκαγκάριν επιλέχθηκε λόγω του μικρού του αναστήματος (1,58m.), αλλά και επειδή ήταν παιδί εργατών, ενώ ο Τιτόφ είχε πατέρα δάσκαλο (μια συμβολική κίνηση λόγω της ιδεολογίας της ΕΣΣΔ). Ο Τιτόφ ταξίδεψε τελικά στην αποστολή του Βοστόκ 2, λίγους μήνες αργότερα.
