Την πόρτα ανοίγω το βράδυ...

Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Ίσως το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων να κρύβεται στους παρακάτω στίχους του Τάσου Λειβαδίτη...

Καλές Γιορτές!

"...Την πόρτα ανοίγω το βράδυ, 

τη λάμπα κρατώ ψηλά, 

να δούνε της γης οι θλιμμένοι, 

να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, 

σταμνί για να πιει ο καημός

κι ανάμεσά μας θα στέκει

ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν, 

σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός

κι εκεί καθώς θα μιλάμε

θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός..."

Αλλού απλώνεται δροσιά...

"...Αλλού απλώνεται δροσιά

κι αλλού χιονιάς σφυρίζει

και τ’ όνειρο που χάνεται

πάει και δε γυρίζει..."

Ελπίδα - πυξίδα μου πάνω στη γη

(Επιστροφή στο blog ένα χρόνο μετά, με ένα ρώσικο τραγούδι...)

Ελπίδα - πυξίδα μου πάνω στη γη

Η "Ελπίδα" (ρωσ. Надежда) είναι ένα δημοφιλές ρώσικο τραγούδι της σοβιετικής περιόδου. Γράφτηκε από κοινού το 1971 από την συνθέτρια Aleksandra Pakhmutova και τον σύζυγό της, στιχουργό Nikolai Dobronravov.

Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού έγινε από την Edita Piekha, με την πρόταση να έχει γίνει αρχικά στον Joseph Kobzon, ο οποίος αρνήθηκε. Η μεγάλη επιτυχία του τραγουδιού ήρθε, όμως, με την ερμηνεία της Πολωνής Anna German. Έχει ερμηνευτεί και από τον Muslim Magomayev.

Οι στίχοι αναφέρονται σε ένα ζευγάρι, το οποίο έχει χωριστεί, και βρίσκονται μακριά ο ένας από τον άλλον. Οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά η ελπίδα της επανασύνδεσης, που παρομοιάζεται με ένα αστέρι στον ουρανό, παραμένει ζωντανή, ως η μόνη παρηγοριά μέσα στις δυσκολίες της μοναξιάς...

Οι στίχοι στα ελληνικά προέκυψαν από την αγγλική μετάφραση που βρίσκεται σε βίντεο του Youtube (κάντε κλικ ΕΔΩ).

ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ένα άγνωστο αστέρι λάμπει

Είμαστε και πάλι μακριά από το σπίτι μας

Ξανά ανάμεσά μας οι πόλεις

Και τα φώτα των αεροδιαδρόμων

Εδώ έχουμε ομίχλη και βροχές

Εδώ η αυγή είναι παγωμένη

Εδώ, σε ένα άγνωστο μονοπάτι

Περιμένοντας περίπλοκες εξελίξεις

ΡΕΦΡΑΙΝ

Ελπίδα - πυξίδα μου πάνω στη γη

Και η τύχη - ανταμοιβή για το θάρρος

Ένα μόνο τραγούδι είναι αρκετό

Αρκεί να αναφέρεται στο σπίτι μας

Πίστεψέ με, εδώ μακριά

Πολλά έχουν πλέον χαθεί

Τα σύννεφα της καταιγίδας λιώνουν

Φαντάζουν γελοίες οι προσβολές

Πρέπει να μάθουμε να περιμένουμε

Να είμαστε ήρεμοι και πεισματάρηδες

Ώστε κάποια στιγμή, να λάβουμε από τη ζωή

Τηλεγραφήματα που θα μας δώσουν λίγη χαρά

ΡΕΦΡΑΙΝ

Και ακόμα δε μπορώ να ξεχάσω

Το τραγούδι που τότε αφήσαμε μισό

Ωραία μου κουρασμένα μάτια

Μπλε χιονοθύελλες στη Μόσχα

Ξανά ανάμεσά μας οι πόλεις

Η ζωή μας χώρισε, όπως και πριν

Και στον ουρανό ένα άγνωστο αστέρι

Λάμπει σαν υπενθύμιση στην ελπίδα

ΡΕΦΡΑΙΝ

Η ερμηνεία που παρατίθεται στη συνέχεια, είναι της Anna German.

(Η ανάρτηση γράφτηκε με πληροφορίες από τη ρωσική Βικιπαίδεια)

Πήρες απ’ το καλοκαίρι...

"...Πήρες απ’ το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι

το λαμπερό τ’ αστέρι και πήγες σ’ άλλη γη

μ’ όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω

νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή..."

Στη Μάνα

Στη Μάνα
Πάρκο Αγ. Κωνσταντίνου, Βόλος

"...Έτυχε να με γεννήσεις

και ζωή να μου χαρίσεις

στον πιο δύσκολο καιρό

μάνα πού ζω..."

Φθινόπωρο στο Βόλο...

Περπατώντας στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου στο Βόλο, ένα φθινοπωρινό μεσημέρι...

"...Κράτησα τη ζωή μου

ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα, 

κάτω απ’ το πλάγιασμα της βροχής..."

Όταν έρχονται τα σύννεφα...

Όταν έρχονται τα σύννεφα... (Βόλος, Λιμάνι)

...το δειλινό σε βρήκα...

"...Ξημέρωμα σε γύρεψα

το δειλινό σε βρήκα

με την καρδιά σου μίλησα

στη μαύρη μοίρα μπήκα..."

Τ’ άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι

"...Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει, 

τ’ άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι..."

Η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα

τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα

θα γίνεις δικιά μου

Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν

η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν