"Σ' ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό, λόγω κρίσης τα πάντα έχουν νεκρώθει. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλον. Ο καιρός περνά μέσα σ' αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα, ώσπου μια μέρα έρχεται ένας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού. Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή κι εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιό του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στον χασάπη, στον οποίο χρωστά ακριβώς 100 ευρώ. Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας. Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην κουρτιζάνα του χωριού, που της χρωστά κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί. Εκείνη με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο, που του χρωστά μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτιά του με τους πελάτες της. Όπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας μόλις κατέβηκε από το δωμάτιό του, λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει. Τελικά τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη ξεχρεώθηκαν. Μήπως κάπως έτσι θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εδώ μπορείτε να γράφετε τα σχόλιά σας.