Πέτρος Δ. Γιαννούλης

Σε αυτήν την ανάρτηση, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα γεγονός που έγινε σαν σήμερα, πριν 66 χρόνια, στις 2 Απριλίου του 1947. Σαν σήμερα είχε σκοτωθεί, στον Εμφύλιο Πόλεμο, ο προπάππους μου, Πέτρος Δ. Γιαννούλης. Ο λόχος του έπεσε σε ενέδρα ανταρτών, κοντά στο χωριό Κολοκυθιά, του Νομού Φθιώτιδας. Θάφτηκε σε ομαδικό στρατιωτικό τάφο στην περιοχή. Η προγιαγιά μου η Πασού, παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να μεγαλώσει τα 3 τους παιδιά, τη γιαγιά μου τη Μαρία, τον θείο το Δημήτρη και τον θείο τον Πέτρο, που γεννήθηκε λίγους μήνες μετά το θάνατο του πατέρα του. Σύμφωνα με τη γιαγιά μου, που τον θυμάται, ο πατέρας της ήταν ένας πάρα πολύ καλός και ευγενικός άνθρωπος, που αγαπούσε τους συγχωριανούς και την οικογένειά του...!

Φέτος, αποφάσισα να απευθυνθώ στις αρμόδιες υπηρεσίες του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ώστε να βρω περισσότερες πληροφορίες, σχετικά με τις συνθήκες της μάχης και τον τόπο της ταφής, αλλά δυστυχώς, σύμφωνα με τους αρμόδιους, ο τόπος ταφής παραμένει άγνωστος...! Πριν από χρόνια είχε ψάξει και ο θείος ο Πέτρος, αλλά ούτε αυτός είχε βρει κάτι... Ελπίζω ότι, μέσα στο Πάσχα, θα μπορέσω να επισκεφτώ το χωριό που σκοτώθηκε ο παππούς...!