Αρνιέμαι αρνιέμαι...

Με καθυστέρηση λίγων ημερών, ανεβάζω ανάρτηση για την επέτειο του Πολυτεχνείου (17η Νοέμβρη 1973). Για να σας μεταφέρω στο κλίμα της εποχής επέλεξα το τραγούδι "Αρνιέμαι", που θεωρώ ότι μπορεί να μεταδώσει με τον καλύτερο τρόπο το αγωνιστικό πνεύμα εκείνων των ημερών του Νοέμβρη του '73! Τα μηνύματα του τραγουδιού, αλλά και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, είναι πάντα επίκαιρα, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, και πρέπει να μας θυμίζουν ότι χρειάζονται αγώνες για την ανατροπή των δύσκολων καταστάσεων και της καταπίεσης, και όχι αδράνεια...!

Αρνιέμαι
Μουσική: Mίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Πρώτη εκτέλεση: Bασίλης Παπακωνσταντίνου

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
με τη δική μου γη και το νερό.

Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
αρνιέμαι να 'χω σκέψη που σωπαίνει
να περιμένει μάταια τον καιρό.

Οδός Ονείρων

Ένα αγαπημένο τραγούδι από τον μοναδικό Μάνο Χατζιδάκι. 

Μουσική και στίχοι που σε ταξιδεύουν...!

Θυμάμαι μικρός, τη μάνα μου να μου βάζει στο πικάπ το δίσκο της Οδού Ονείρων, ο οποίος ξεκινούσε με αυτό το τραγούδι...!

Στίχοι & Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τραγουδά ο Γιώργος Μαρίνος

Γεια σας
Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την οδό ονείρων
Δεν ξεχωρίζει
Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους
δρόμους της Αθήνας
Είναι ας πούμε – ο δρόμος που κατοικούμε
Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός
μα κι απέραντα ευγενικός
Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά
πολλές μητέρες μα και πολύ σιωπή
Κι όλα σκεπασμένα
από έναν τρυφερό μα κι αβάστακτο ουρανό
Εδώ σ’αυτόν τον δρόμο γεννιόνται και πεθαίνουν
τα όνειρα τόσων παιδιών
ίσαμε την στιγμή που η αναπνοή τους
Θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου
και θα χαθεί
Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος
Κι όταν δεν ονειρεύονται – τραγουδούν

------------------------------------------------

Κάθε κήπος έχει
μια φωλιά για τα πουλιά.
Κάθε δρόμος έχει
μια καρδιά για τα παιδιά.

Μα κυρά μου εσύ,
σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ’ αστέρια
που όλο πέφτουν σαν βροχή.

Δώσ’ μου τα μαλλιά σου
να τα κάνω προσευχή,
για να ξαναρχίσω
το τραγούδι απ’ την αρχή.

Κάθε σπίτι κρύβει
λίγη αγάπη στη σιωπή.
Μα ένα αγόρι έχει
την αγάπη για ντροπή.

---------------------------------------------------

Εδώ τελειώνει η μουσική για την οδό ονείρων
Εδώ τελειώνουν τα όνειρα
που μου δανείσατε οι ίδιοι μια βραδιά
δίχως να το γνωρίζετε
Τώρα είναι αργά
Κι όλοι οι φίλοι μου έχουν αποκοιμηθεί
Εγώ αθεράπευτα πιστός σ’αυτόν τον δρόμο
θα ξαγρυπνήσω ως το πρωί
για να μαζέψω τα καινούρια όνειρα που θα γεννήσετε
Να τα φυλάξω
και να σας τα ξαναδώσω μια άλλη φορά
πάλι σε μουσική
Καληνύχτα

Οδυσσέας Ελύτης - Της αγάπης αίματα

Σαν σήμερα, στις 2 Νοεμβρίου 1911, γεννιέται ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.

Της αγάπης αίματα

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν

και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε

οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων

μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν 

Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε

αμαρτία μου να `χα κι εγώ μιαν αγάπη 

μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε

τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου

την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν

μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο