Ο λιγνιτωρύχος

"...Να μια, να δυο, να κι άλλη μια
λοστοί ξηνάρια και σφυριά
κι ο δυναμίτης στη βραχόπετρα
στα μάτια σου πέτρα μουγκή
στα μάτια σου πέτρα σκληρή
σπίτι δεν έχτισες εσύ
με τη δουλειά σου τη βαριά
χτίσ’ το λοιπόν με την βαρυά
να δυο, να τρεις να κι άλλη μια
κι ο κόκορας λαλεί μακρυά
άιντε και ντε..."

Γιάννης Ρίτσος "Άιντε και ντε"

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε το άγαλμα που τοποθετήθηκε στο κέντρο του Αλιβερίου, στα πλαίσια των έργων ανάπλασης. Ένα μνημείο για όλους εκείνους τους αφανείς λιγνιτωρύχους των ορυχείων της ΔΕΗ στο Αλιβέρι, που με τη σκληρή δουλειά τους και τον αγώνα τους, κάτω από αντίξοες συνθήκες, έφεραν το "φως" σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Ανάμεσα σε όλους αυτούς και οι δύο μου παππούδες. Απ' τις δύσκολες συνθήκες εργασίας, πολλοί έχασαν τη ζωή τους στις στοές, σε μεγάλα ατυχήματα. Το μνημείο αυτό αποτελεί, λοιπόν, τον ελάχιστο φόρο τιμής της πόλης του Αλιβερίου σε αυτούς του ανθρώπους. Τους παραπάνω στίχους του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, μαζί με τη φωτογραφία, τους αφιερώνω στους παππούδες μου, και σε όλους τους υπόλοιπους λιγνιτωρύχους της περιοχής! Τα συγχαρητήρια μου στον καλλιτέχνη, κύριο Ρέτσα!

Τέτοια μνημεία είναι για να μας θυμίζουν πόσο σημαντική είναι η συμβολή της εργατιάς στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας μιας χώρας. Οι εργάτες είναι αυτοί που σηκώνουν στις πλάτες τους το βαρύ έργο της παραγωγής του πλούτου, οδηγώντας μια χώρα στην ευημερία...!

----------------------------------------------------------
Ένα μικρό βίντεο - αφιέρωμα με φωτογραφίες που είχα φτιάξει παλαιότερα για το λιγνιτωρυχείο της ΔΕΗ στο Αλιβέρι.

Μουσικές αναμνήσεις απ' την Ισλανδία

Η Ελληνική αποστολή του Comenius Teen TV

Πέρασαν κιόλας 3 χρόνια απ' το ταξίδι μου στην Ισλανδία, το Μάρτιο του 2011 (10-03-11 μέχρι 17-03-11). Το ταξίδι αυτό έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου, όχι μόνο γιατί ήταν το πρώτο μου στο εξωτερικό, αλλά και επειδή αποτέλεσε μια εμπειρία ζωής. Αποφάσισα, λοιπόν, για την επέτειο των 3 χρόνων, να συγκεντρώσω σε αυτήν την ανάρτηση, μερικά τραγούδια, τα οποία άκουγα κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών. Τα τραγούδια αυτά μου θυμίζουν διάφορες εικόνες απ' το ταξίδι αυτό...!



Η νήσος των Αζορών
(Αν θυμάμαι καλά, το άκουγα κατά την προσγείωση στο αεροδρόμιο του Κέφλαβικ)



Το τραγούδι της ξενιτιάς
(Το βράδυ μεταξύ 12-03 και 13-03, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού απ' το Ρέικιαβικ στο χωριό Grundarfjörður, όπου μείναμε)



No milk today
(Αυτό και το επόμενο τα είχαμε βάλει ένα απόγευμα στον ξενώνα στο Grundarfjörður)



Σαν παιδί



Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
(Το τραγουδούσαμε όλοι μαζί, κάποια απ' τις μέρες που πηγαίναμε με τα πόδια στο συνεργαζόμενο σχολείο. Είχε ρίξει πολύ χιόνι το προηγούμενο βράδυ.)



Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία
(Ανάλογη κατάσταση με την παραπάνω)



Κατιούσα
(Η Γ' Γυμνασίου ήταν η περίοδος που είχα αρχίσει να ασχολούμαι με τη ρώσικη μουσική. Κατά τη διάρκεια εξόρμησης με λεωφορείο στη χερσόνησο Snæfellsnes)



Καράβια αλήτες
(Στην απογείωση του αεροπλάνου της Ολυμπιακής από το Παρίσι, με προορισμό την Αθήνα)



Και με αυτή το μουσικό ταξίδι, τελείωσε μια αναπόληση του αξέχαστου αυτού ταξιδιού. Ελπίζω στο μέλλον να ξαναβρεθώ στη μαγευτική αυτή χώρα, την οποία έχω μέσα στην καρδιά μου!

---------------------------------------
Όποιος αναγνώστης επιθυμεί να διαβάσει τις αναρτήσεις της ανταπόκρισης μου απ' την Ισλανδία, μπορεί να κάνει κλικ ΕΔΩ

Περί Ουκρανίας...

Πηγή εικόνας: Ναυτεμπορική

Η έκρυθμη κατάσταση στην Ουκρανία είναι ένα απ' τα πιο φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας! Εκτεταμένες διαδηλώσεις και ταραχές, παρεμβάσεις ξένων χωρών και συμφερόντων, άλλα και άνοδος του φασισμού, οπαδοί του οποίου συμμετέχουν στη νέα διακυβέρνηση, είναι μερικές από τις εικόνες της κατάστασης που επικρατεί στην Ουκρανία! Στη χώρα επικρατεί εσωτερικός διχασμός και σύγκρουση, ανάμεσα στους Ρωσόφιλους και αυτούς που επιθυμούν ένταξη στην Ευρώπη, με το ενδεχόμενο διαμελισμού της χώρας να διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Το πιο τρομακτικό της υπόθεσης, και στο οποίο θα σταθώ, είναι η έξαρση του φασισμού στην Ουκρανία. Με την φυγή του προέδρου Γιανουκόβιτς στη Ρωσία (ο οποίος δεν είναι άμοιρος ευθυνών) , στη νέα κυβέρνηση που εγκαθιδρύθηκε, συμμετέχουν και ακροδεξιοί, οι οποίοι μάλιστα διακηρύττουν ότι οι εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες και οι κομμουνιστές δεν έχουν θέση στην Ουκρανία, επιδιδόμενοι σε ένα ανελέητο "κυνήγι" και "εξευτελισμό" κομμουνιστών και μειονοτήτων. Μειονότητες, όπως η Ελληνική, κινδυνεύουν να μην μπορούν να μιλήσουν τη γλώσσα τους, αλλά και να έχουν τα ίδια δικαιώματα, μέσα σε μια δημοκρατική κοινωνία. Η νέα διακυβέρνηση, όπως είναι φυσικό, στηρίζεται από τις "δημοκρατικές" ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, δεδομένου ότι ο φασισμός βρίσκει συνεχώς έδαφος. Η Ουκρανία, όντως Δημοκρατία της ΕΣΣΔ, βίωσε τα δεινά του κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και προσωπικά, μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός το ότι υπάρχουν οπαδοί του φασισμού σε αυτή τη χώρα.

Ο φασισμός είναι μια ακραία αντιανθρώπινη έκφανση της κοινωνίας, που στρέφει τον άνθρωπο ενάντια στον άνθρωπο, εκτρέφει το μίσος για το διαφορετικό και συντελεί στην πνευματική νωθρότητα και την ανάπτυξη στερεοτύπων. Ταυτόχρονα γεννά το ρατσισμό, την ξενοφοβία, καλλιεργεί τη βία, τον εθνικισμό και άλλα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας.

"Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.", έγραψε κάποτε ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μάνος Χατζιδάκις!

Χρειάζονται, λοιπόν αγώνες και πάλη κατά του φασισμού για την εδραίωση μιας δημοκρατικής κοινωνίας, με ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα για όλους, χωρίς διακρίσεις ανάλογα με το χρώμα, την καταγωγή, το φύλο, τη θρησκεία ή άλλα χαρακτηριστικά, χωρίς εκμετάλλευση. Ταυτόχρονα, ο γόνιμος διεθνισμός, θα συντελέσει στην ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας και φιλίας μεταξύ των λαών και εγκαθίδρυσης της Παγκόσμιας Ειρήνης.

Όσον αφορά τώρα την Ουκρανία, θα πρέπει να υπάρξει γόνιμος διάλογος, τόσο εντός της χώρας, όσο και σε επίπεδο διεθνών οργανισμών, ώστε να βρεθεί λύση στην κρίση της χώρας. Στο διάλογο αυτό, δεν πρέπει να παίξουν ρόλο τα ακραία στοιχεία. Ο Ουκρανικός λαός, πρέπει να λάβει μια απόφαση, σκεπτόμενος ένα δημοκρατικό και ανεξάρτητο μέλλον, ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του...!