Το άρθρο αυτό ήθελα να το γράψω από καιρό, με αφορμή ένα περιστατικό του οποίου ήμουν μάρτυρας, πριν 2 βδομάδες στο Βόλο. Περπατούσα προς την αρχή της Δημητριάδος, για να χαλαρώσω (είχε αναβληθεί μάθημα). Κάποια στιγμή, σε έναν σκουπιδοτενεκέ, φάνηκε μια γάτα. Είχε χωθεί η μισή μέσα, ψάχνοντας μάλλον κάτι να φάει. Μια παρέα κοριτσιών περπατούσε στο σημείο. Σε ανύποπτο χρόνο, γελώντας ηλιθιωδώς, μια από την παρέα, τσαλάκωσε ένα χαρτί που είχε στα χέρια, το έκανε μπαλάκι και το πέταξε προς τη γάτα. Η καημένη η γάτα τρόμαξε πολύ και έφυγε τρέχοντας να κρυφτεί σε ένα στενάκι κοντά στο σημείο. Τα κορίτσια συνέχισαν να γελάνε σαν βλαμμένα και έφυγαν. Η τρομάρα της γάτας ήταν τόσο μεγάλη, που έφυγε απ' την κρυψώνα της μόνο όταν βεβαιώθηκε ότι δεν υπήρχε κανείς γύρω. Μετά επέστρεψε πάλι στον σκουπιδοτενεκέ, αναζητώντας τροφή, μέσα στο δύσκολο και αφιλόξενο για τα μικρά ζώα περιβάλλον της μεγάλης πόλης...!
Το περιστατικό αυτό δείχνει αυτό που έχει τονίσει από αυτό το blog, την έλλειψη παιδείας και την αμορφωσιά του σύγχρονου Έλληνα. Παιδιά που δε διδάχθηκαν ποτέ το σεβασμό για τους συνανθρώπους τους, πώς περιμένουμε να το δείξουν στα ζώα; Πώς περιμένουμε όταν κάποιοι εγκαταλείπουν τα κατοικίδιά τους στο δρόμο, να αλλάξει κάτι; Όταν κάποιοι άλλοι κακομεταχειρίζονται τα ζώα;
Δυστυχώς αυτά δεν έχουν φωνή να μας πουν πώς νιώθουν! Έχουν όμως ψυχή και συναισθήματα, τα οποία εξωτερικεύουν με το δικό τους τρόπο, ανταποδίδοντας την αγάπη που έχουν λάβει από εμάς!Μας αγαπούν και αυτά, έχουν ανάγκη τη φροντίδα μας...!
Θα μοιραστώ μαζί σας δύο φωτογραφίες σχετικά με ζώα στο Βόλο. Η πρώτη φωτογραφία είναι ένα πάρκινγκ σκύλων, έξω από ένα φούρνο στη γειτονιά μου. Οι πελάτες του φούρνου μπορούν να δένουν εδώ τα σκυλάκια τους, για να ψωνίσουν στο φούρνο. Στη δεύτερη φωτογραφία φαίνεται ένας απρόσμενος "φοιτητής" που τρύπωσε σήμερα στο αμφιθέατρο της σχολής. Μια μικρή γάτα, που περπατούσε ανάμεσα στους φοιτητές, κάτω απ' τα καθίσματα...!
Όσον αφορά τη ρώσικη μουσική, για να σπάσω τη μονοτονία, γιατί σας έχω συνηθίσει σε Χορωδία του Κόκκινου Στρατού κτλ., παραθέτω το παρακάτω αγαπημένο μου κομμάτι. Είναι το Waltz No. 2 του μεγάλου Σοβιετικού συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς (1906 - 1975) (ρωσ. Дми́трий Дми́триевич Шостако́вич).
Ένας από τους λόγους που ασχολούμαι με τη Ρωσία - Σοβιετική Ένωση, είναι η ιδιαίτερη ανάπτυξη των τεχνών στη χώρα αυτή. Οι τέχνες είναι ένας τομέας της καθημερινής ζωής, ο οποίος με αγγίζει στη σκέψη και στην ψυχή...!
Όντας φοιτητής σε σχολή μηχανικών, είμαι λάτρης των μηχανών, και ιδιαίτερα των τρένων.Δεν έχει τύχει να ταξιδέψω, μέχρι στιγμής, με τρένο. Χθες αργά το απόγευμα, κάνοντας μια βόλτα μετά το εργαστήριο στη σχολή, έφτασα μέχρι το Σιδηροδρομικό Σταθμό του Βόλου. Λίγος κόσμος περίμενε στην αποβάθρα. Κοιτώντας τον πίνακα με το δρομολόγια, είδα ότι το τοπικό τρένο για Λάρισα έρχεται στις 9:05. Ήταν 9 παρά, οπότε αποφάσισα να το περιμένω.Πιο πολύς κόσμος άρχισε να μαζεύεται στο σταθμό. Με μικρή καθυστέρηση, το τρένο έφτασε.Κάθισα στην άκρη της αποβάθρας και χάζευα.Φοιτητές με βαλίτσες και βιβλία στα χέρια αποβιβάζονταν και επιβιβάζονταν, κάποιοι γονείς αποχαιρετούσαν το γιο τους, ένας άντρας φιλούσε την κοπέλα του πριν αναχωρήσει, ένας παππούς συνάντησε τυχαία ένα φίλο του που ετοιμαζόταν να φύγει..., κάθε επιβάτης και μια ιστορία...! Στις 9:25, το τρένο αναχώρησε για Λάρισα και ο σταθμός ξαφνικά ερήμωσε. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες και θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας, μαζί με μερικά τραγούδια σχετικά με τρένα.
Ο σιδηρόδρομος είναι ένα πολύ οικολογικό, βολικό και γρήγορο μεταφορικό μέσο, τόσο για τη μεταφορά ανθρώπων, όσο και για μεταφορά προϊόντων. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχει απαξιωθεί και αφεθεί στην τύχη του, με τα τελευταία μεγάλα σιδηροδρομικά έργα να χρονολογούνται από την εποχή του Τρικούπη. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον οι κυβερνήσεις και οι άνθρωποι εδώ, θα κατανοήσουν την σημασία του τρένου για την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας και θα του δώσουν τη θέση που του αρμόζει!
Καθίστε αναπαυτικά σε μια θέση δίπλα στο παράθυρο και απολαύστε το μουσικό ταξίδι...! Καλή ακρόαση...!
Σοβιετική αφίσα για την πολιορκία του Λένινγκραντ. "Θα υπερασπιστούμε την πόλη του Λένιν"
Το ακόλουθο άρθρο είχα σκοπό να το γράψω ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, αλλά λόγω υποχρεώσεων της σχολής, το βάζω σήμερα.
Αντί προλόγου, θα παραθέσω τη μετάφραση ενός ρώσικου τραγουδιού.
"Οι στρατιώτες προχωρούσαν" (ρωσ. Шли солдаты) είναι ρώσικο-σοβιετικό τραγούδι του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Τους στίχους έγραψε ο A. Dostal (А. Досталь), ενώ τη μουσική συνέθεσε ο Alexander Vasilyevich Alexandrov (Александр Васильевич Александров) ιδρυτής της χορωδίας του Κόκκινου Στρατού και συνθέτης του Σοβιετικού και του Ρώσικου εθνικού ύμνου.Δεν κατάφερα να βρω πολλές πληροφορίες για αυτό το τραγούδι. Στους στίχους προβάλλεται η άδολη αγάπη για την πατρίδα, η υπενθύμιση των αγώνων του παρελθόντος, αλλά και η πρόθεση για νέο αγώνα για την προστασία της πατρίδας (και κατ' επέκταση των ανθρωπων της), αν κάποιος την απειλήσει.
Ένα τραγούδι που ταιριάζει στην περίπτωση που μια χώρα διεξάγει αμυντικό πόλεμο, ώστε να αντιμετωπίσει έναν εχθρό που επιβουλεύεται την ελευθερία της και την ειρήνη...!
Οι ελληνικοί στίχοι προέκυψαν από μετάφραση των ρώσικων, που βρήκα στο site SovMusic.ru.
ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Οι στρατιώτες προχωρούσαν,
Οι στρατιώτες προχωρούσαν,
για να υπερασπιστούν τη χώρα τους.
Οι στρατιώτες προχωρούσαν,
Οι στρατιώτες προχωρούσαν,
ένας ιερός πόλεμος.
Μες στα ηλιοβασιλέματα, πάνε οι στρατιώτες στη μάχη
για την αγαπημένη πατρίδα.
Μες στα ηλιοβασιλέματα, πάνε οι στρατιώτες στη μάχη
για την αγαπημένη πατρίδα.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Ε, έι, στρατιώτη, το μονοπάτι των στρατιωτών.
Τραγούδι, σαν κοκκινολαίμης, πέτα.
Μακρύς δρόμος, ε, εί.
Ωραίος δρόμος, ε, έι.
Τραγούδι, σαν κοκκινολαίμης, πέτα.
Τραγούδι, σαν κοκκινολαίμης, πέτα.
Ήταν, ήταν
ήταν δύσκολα χρόνια.
Αυτό, αυτό
δε θα το ξεχάσουμε ποτέ.
Ας σβήσει η φωτιά του πεδίου της μάχης.
Ας θυμάται τα κατορθώματα όλη η γη.
Ας σβήσει η φωτιά του πεδίου της μάχης.
Ας θυμάται τα κατορθώματα όλη η γη.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Αν χρειαστεί, αν χρειαστεί
Από αυτόν τον τόπο θα κινηθούμε με τις ξιφολόγχες.
Σταθείτε πλάι πλάι, σταθείτε πλάι
Ισχυρό τείχος.
Αν χρειαστεί, θα ορθώσουμε ένα τείχος,
για να προστατέψουμε τα πατρικά μας σπίτια.
Αν χρειαστεί, θα ορθώσουμε ένα τείχος,
για να προστατέψουμε τα πατρικά μας σπίτια.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Πατρίδα αγαπημένη, πατρίδα αγαπημένη.
Η απέραντη ομορφιά
Σπίτι αγαπημένο, σπίτι αγαπημένο,
όπου οι συγγενείς περιμένουν να μας δουν.
Πατρίδα αγαπημένη με τις χρυσές διαδρομές.
Σταματώ να τραγουδώ, συγγνώμη,
Πατρίδα αγαπημένη με τις χρυσές διαδρομές.
Σταματώ να τραγουδώ, συγγνώμη,
Ερμηνεία από τη χορωδία του Κόκκινου Στρατού.
Το βίντεο πιθανόν να είναι από περιοδία της σε σοβιετικό στρατόπεδο.
Ο όρος πατριωτισμός και αγάπη κάποιου για την πατρίδα του, είναι ένας (απ' τους πολλούς) όρος που έχει παρεξηγηθεί στην Ελλάδα. Ο πατριώτηςαγαπά τη χώρα του χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα (άδολη αγάπη), σέβεται την ιστορία της, τα ήθη και τα έθιμα, τους ανθρώπους της, το φυσικό της περιβάλλον, επιθυμεί την πρόοδο και την ανάπτυξή της. Ταυτόχρονα επιδιώκει την ειρήνη και την αρμονική συνύπαρξη με τους υπόλοιπους λαούς, καθώς και τη συνεργασία μαζί τους, για την πρόοδο του παγκόσμιου πολιτισμού. Δεν διακατέχεται από σύνδρομα ανωτερότητας ή κατωτερότητας και αναγνωρίζει ότι όλοι οι λαοί έχουν προσφέρει στο διάβα της παγκόσμιας ιστορίας. Ακολουθεί ένα διεθνιστικό τρόπο αντίληψης, χωρίς να απομακρύνεται από την ιστορία και τις παραδόσεις του. Ο πατριώτης δεν είναι ρατσιστής, σέβεται τους συνανθρώπους του και δεν διακατέχεται από ξενοφοβικά σύνδρομα. Δείχνει ανοχή στην αντίθετη άποψη και στο διαφορετικό, επικροτώντας το διάλογο και τη δημοκρατία και καταδικάζοντας τη βία. Δεν διαλαλεί το "πόσο αγαπά τη χώρα του", πράγμα το οποίο δεν μετριέται, αλλά το αποδεικνύει καθημερινά με τον τρόπο συμπεριφοράς του, αλλά και σε δύσκολες στιγμές, όπως πχ ένας αμυντικός πόλεμος.
Τα παραπάνω έρχονται σε αντίθεση με το προφίλ του εθνικιστή, που κάποιοι προσπαθούν να τον βαφτίσουν πατριώτη. Όλες οι ιδέες του στηρίζονται στο μίσος και στο φόβο για το διαφορετικό. Ο εθνικιστής πιστεύει ότι η χώρα του είναι η ανώτερη και μόνο αυτή έχει προσφέρει στην ιστορία, (ρε όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες, οι άλλοι ζούσαν σε σπηλιές... κτλ.) σε αντίθεση με τις άλλες χώρες. Αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί απ' αυτόν με αισθήματα μίσους και τους κατηγοριοποιεί, οδηγώντας στην έξαρση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της βίας.Δεν επιδιώκει την ειρήνη με τις άλλες χώρες, τονίζοντας ότι με έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο θα λυθούν οι όποιες διαφορές.Υποτιμά τη δημοκρατία, τους μηχανισμούς της και την αρχή της πλειοψηφίας καθώς επικροτεί απολυταρχικά-ολοκληρωτικά καθεστώτα. Επιδιώκει να επιβάλλει την άποψή του, χωρίς να διατίθεται για διάλογο, δεν αποδέχεται μια αντίθετη γνώμη και καταφεύγει πολλές φορές σε πράξεις βίας, για εξοντώσει αυτούς που του αντιτίθενται. Μένει προσκολλημένος στο παρελθόν και βλέπει παντού γύρω του συνωμοσίες (μασόνοι, Εβραίοι, εξωγήινοι κτλ...). Τονίζει συνέχεια πόσο αγαπά τη χώρα του, χωρίς να το αποδεικνύει έμπρακτα με τη στάση ζωής του.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο πατριώτης ΔΕΝ είναι εθνικιστής-φασίστας, όπως υποστήριζουν κάποιοι! Ο πατριωτισμός δεν είναι κτήμα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και κανένας δεν είναι θεματοφύλακάς του. Είναι κτήμα του κάθε λαού. Ο πατριωτισμός δεν κοιτά πολιτικά πιστεύω, ο πατριώτης μπορεί να είναι αριστερός, κομμουνιστής, δεξιός, κεντρώος, να μην ασχολείται με τα πολιτικά. Αυτό έχει αποδειχθεί με την πορεία της ιστορίας. Α, και κάτι άλλο, ο μόνος δίκαιος και αναγκαίος πόλεμος είναι ο αμυντικός.
Αν και έχει περάσει μια βδομάδα απ' την 28η Οκτωβρίου,
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου! Τιμή και δόξα σε όσους πολέμησαν το 40! Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης! Κάτω ο φασισμός! Ζήτω ο Ελληνικός Λαός! Ζήτω η Ελλάδα!
Μακάρι να μην ξαναζήσει η χώρα και η οικουμένη πολέμους και βία! Μακάρι οι λαοί να συνεργαστούν και να ζήσουν όλοι μαζί αρμονικά σε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη, στην μικρή και ήσυχη γωνιά του σύμπαντος, στην οποία βρισκόμαστε...!
