Η επιλογή αυτού του τραγουδιού έγινε πρωτίστως λόγω του συνθέτη του, Μίκη Θεοδωράκη (που είχε και γενέθλια χθες), αλλά και λόγω της αγάπης μου για το σιδηρόδρομο (θα ήθελα στο μέλλον να εργαστώ ως μηχανικός σε κάτι σχετικό...).
Το τρένο φεύγει στις οχτώ λοιπόν, να είστε στην ώρα σας στην αποβάθρα του σταθμού για την αναχώρηση... Πιάστε μια θέση κοντά στο παράθυρο και Καλό Ταξίδι... Όπου μας βγάλει η γραμμή...
Όλα τα βλέπω σκοτεινά και μπερδεμένα λες και με βρήκαν όλες οι καταστροφές μέσα στην τρέλα μου συνάντησα και σένα και η ζωή μου πήρε ανάποδες στροφές θα πάρω φόρα, θα πάρω φόρα να τα γκρεμίσω αυτά που μου `χουνε μπερδέψει τη ζωή θα πάρω φόρα, θα πάρω φόρα να τα γκρεμίσω να πάρω επιτέλους μια αναπνοή Έχει θολώσει το μυαλό μου απ’ το σκοτάδι και η καρδιά μου έχει τόση μοναξιά πάνω στη τρέλα μου μιλάς και συ για αγάπη κι εγώ καρδιά μου νιώθω μόνο παγωνιά θα πάρω φόρα, θα πάρω φόρα να τα γκρεμίσω αυτά που μου `χουνε μπερδέψει τη ζωή θα πάρω φόρα, θα πάρω φόρα να τα γκρεμίσω να πάρω επιτέλους μια αναπνοή
Το ομώνυμο τραγούδι, που ερμηνεύει ο Νίκος Ξυλούρης, το έχω αναρτήσει ξανά στο blog. Αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα είναι ολόκληρο το ποίημα του Κώστα Βάρναλη, "Η Μπαλάντα του κυρ-Mέντιου". Όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές σε μελοποιήσεις ποιημάτων, δεν χρησιμοποιούνται στο μελοποιημένο κομμάτι όλες οι στροφές και οι στίχοι. Σήμερα κάθισα να το διαβάσω προσεκτικά. Δεν θα κάνω ανάλυση των στίχων και των νοημάτων στην παρούσα ανάρτηση, άλλωστε ο καθείς μπορεί να αντιληφθεί το νόημα με τον τρόπο του. Συγκρατώ ένα σχόλιο που είχε αφήσει ο διαδικτυακός φίλος akrat, σε μια παλιά ανάρτηση για το ποίημα "Ο καιόμενος", "τα νοήματα τα αποκαλύπτει κάποιος στον ίδιο του τον εαυτό..". Ως το προσωπικό μου σχόλιοδεχθείτε την έντονη γραφήκαι τιςυπογραμμίσεις...!
Καλή ανάγνωση...!
(σημείωση: ο κυρ-Μέντιος του ποιήματος είναι γαϊδούρι)
Δε λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια! Kούτσα μια και κούτσα δυο, της ζωής το ρημαδιό. Mεροδούλι, ξενοδούλι! Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι· ούλοι: δούλοι, αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό. Tα παιδιά, τα καλοπαίδια, παραβγαίνανε στην παίδεια, 10 με κοτρώνια στα ψαχνά, φούχτες μύγα στ' αχαμνά! Aνωχώρι, Kατωχώρι, ανηφόρι, κατηφόρι και με κάμα και βροχή, ώσπου μού βγαινε η ψυχή. Eίκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι κ' έχτισα, στην εμπασιά του χωριού, την εκκλησιά. 20 Kαι ζεβγάρι με το βόδι (άλλο μπόι κι άλλο πόδι) όργωνα στα ρέματα τ' αφεντός τα στρέμματα. Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα" κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ. Kαι γι' αφτόνε τον ερίφη εκουβάλησα τη νύφη 30 και την προίκα της βουνό, την τιμή της ουρανό! Aλλ' εμένα σε μια σφήνα μ' έδεναν το Mάη το μήνα στο χωράφι το γυμνό να γκαρίζω, να θρηνώ. Kι ο παπάς με την κοιλιά του μ' έπαιρνε για τη δουλειά του και μου μίλαε κουνιστός: ― Σε καβάλησε ο Xριστός! 40 Δούλεβε για να στουμπώσει όλ' η Xώρα κ' οι Kαμπόσοι. Mη ρωτάς το πώς και τί, να ζητάς την αρετή! ― Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου! ― Nτράπου! Tις προγόνοι ντράπου! ― Aντραλίζομαι!... Πεινώ!... ― Σουτ! Θα φας στον ουρανό! K' έλεα: όταν μιαν ημέρα παρασφίξουνε τα γέρα, 50 θα ξεκουραστώ κ' εγώ, του θεού τ' αβασταγό! Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι! Θα μου δώσουνε μια κόχη, λίγο πιόμα και σανό, σύνταξη τόσω χρονώ! Kι όταν ένα καλό βράδι θα τελειώσει μου το λάδι κι αμολήσω την πνοή (ένα πουφ! είν' η ζωή), 60 η ψυχή μου θενά δράμει στη ζεστή αγκαλιά τ' Aβράμη, τ' άσπρα, τ' αχερένια του να φιλάει τα γένια του!... Γέρασα κι ως δε φελούσα κι αχαΐρευτος κυλούσα, με πετάξανε μακριά να με φάνε τα θεριά. Kωλοσούρθηκα και βρίσκω στη σπηλιά τον Άη Φραγκίσκο: 70 -"Xαίρε φως αληθινόν και προστάτη των κτηνών! Σώσε το γέρο κυρ Mέντη απ' την αδικιά τ' αφέντη συ που δίδαξες αρνί τον κυρ λύκο να γενεί! Tο σκληρόν αφέντη κάνε από λύκο άνθρωπο κάνε!..." Mα με την κουβέντ' αφτή πόρτα μού κλεισε κι αφτί. 80 Tότενες το μάβρο φίδι το διπλό του το γλωσσίδι πίσου από την αστοιβιά βγάζει και κουνάει με βια: ― "Φως ζητάνε τα χαϊβάνια κ' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια, μα θεοί κι οξαποδώ κει δεν είναι παρά δω. Aν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου 90 θα το βρείς. Oπού ποθεί λεφτεριά, παίρνει σπαθί. Mη χτυπάς τον αδερφό σου - τον αφέντη τον κουφό σου! Kαι στον ίδρο το δικό γίνε συ τ' αφεντικό. Xάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο, χάιντε Σύμβολον αιώνιο! Aν ξυπνήσεις, μονομιάς θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς. 100 Kοίτα! Oι άλλοι έχουν κινήσει κ' έχ' η πλάση κοκκινήσει κι άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσ', άλλη γη".
Το συγκεκριμένο ποίημα θα έπρεπε κανονικά να το είχα δημοσιεύσει την ημέρα της επετείου της εισβολής στην Κύπρο (20/7), αλλά δε μου είχε έρθει στο μυαλό. Σήμερα στο δρόμο συνάντησα τον φιλόλογο που μας το είχε διδάξει στη Β' Γυμνασίου, τον οποίο πολλάκις έχω αναφέρει στο blog, τον κύριο Βωβό. Ίσως γι' αυτό το λόγο το θυμήθηκα, και το μοιράζομαι μαζί σας!
Μεγάλο μέρος της ποίησης του Κύπριου ποιητή Κυριάκου Χαραλαμπίδη απηχεί το ιστορικό γεγονός της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974 και τις κατοπινές δραματικές συνέπειες της κατοχής του μισού σχεδόν νησιού. Ο ίδιος ο Χαραλαμπίδης είναι ένας από τους πρόσφυγες της τουρκικής εισβολής (το χωριό όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε βρίσκεται στην κατεχόμενη περιοχή της Αμμοχώστου). Στο ποίημα «Γλυκό του κουταλιού», που προέρχεται από την ποιητική συλλογή Δοκίμιν (2000), αν και δε γίνονται σαφείς αναφορές σε ιστορικά γεγονότα και γεωγραφικούς τόπους, ο αφηγητής επισκέπτεται το πατρικό σπίτι του στην κατεχόμενη περιοχή και βρίσκει εκεί την καινούρια ένοικο του σπιτιού, μια λαϊκή γυναίκα, μάλλον μεγάλης ηλικίας, της οποίας η εθνική ταυτότητα δεν αναφέρεται.
Να ιδώ ποιος είμαι ζύγωσα και πούθε το χώμα μου κρατά. Μπήκα και στάθηκα στο σπίτι τ' αλμυρό, σιμά σε λάκκο.
Μια μαντιλοδεμένη μου 'φερε νερό, μου πρόσφερε γλυκό· ευχαριστώ την.
Έκοψε και καρπούς από τον Κήπο του ποθητού σπιτιού μου, φρούτα λαμπερά ό,τι λογής, διάχυτα με χείλη πραγματικά και μέλη εμποτισμένα στην καλοσύνη της χαράς αντιδωρήματα.
Της είπα ευχαριστώ, αναθάρρησα και ζήτησα το σπίτι μου να ιδώ, αν επιτρέπεται.
«Και βέβαια επιτρέπεται», μου λέει· «μπορείς να 'ρθεις και στην κρεβατοκάμαρα». Μπαίνω, θωρώ τη μάνα μου στον τοίχο να με κοιτάει από 'να κάδρο. Αφήνω την εντροπή και γύρεψα να πάρω τη μάνα μου ο δόλιος απ' την Τροία.*
«Πάρτηνε», λέει αυτή σαν καλογέλαστη, «τι να την κάνω τώρα πια που ξέρω; Να πούμε την αλήθεια, τη νομίσαμε ηθοποιό με κείνη την κοτσίδα και τα λουλούδια γύρω της και με τη χάρη που την ομπρέλα της κρατεί».
Άξιζε βέβαια να προσθέσει και το χέρι που γαντοφορεμένο, ραδινό* σε καναπέ ακουμπούσε· αλλά τι περιμένεις;
Σάμπως γνωρίζει πόσοι αιώνες κύλησαν ίσαμε που να φτάσουμε στη σύνταξη γλυκό του κουταλιού; μεγάλο θέμα.
Πάλι καλά που μ' άφησε και μπήκα στο σπίτι μου το πατρικό η γυναίκα. Μη συνεχίσουμε άλλο και αγριέψει. Το μόνο που εύχομαι: από καιρού εις καιρό να 'χω την άδειά της να ξανάβλεπα την όψη τη γλυκιά του ποθητού μου.
Κ. Χαραλαμπίδης, Δοκίμιν, Άγρα
*απ' την Τροία: ο ποιητής εδώ εκμεταλλεύεται το γνωστό από την αρχαιοελληνική μυθολογία επεισόδιο της φυγής του Αινεία από την Τροία. Ο Αινείας ήταν ήρωας και από τους σπουδαιότερους υπερασπιστές της πόλης κατά τον Τρωικό πόλεμο. Απελπισμένος από την άλωση της Τροίας, ήταν αυτός που εγκατέλειψε τελευταίος την πόλη. Φεύγοντας, πήρε τον πατέρα του και τα αγάλματα των εφέστιων θεών στους ώμους *ραδινό: λεπτό και ευλύγιστο, λυγερό
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών κατατάσσεται στην 301η θέση ανάμεσα στα 1.000 καλύτερα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, από τις χιλιάδες που δραστηριοποιούνται παγκοσμίως, σύμφωνα με τον κατάλογο που δημοσίευσε το Center for World University Rankings (CWUR), κάτι που «μεταφράζεται» σε άνοδο 30 θέσεων σε σχέση με την περυσινή κατάταξη.
Εξάλλου, στην συγκεκριμένη κατάταξη βρίσκονται και άλλα έξι ελληνικά πανεπιστήμια: Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (459η θέση), το Πανεπιστήμιο της Κρήτης (515η θέση), το Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων (582η θέση), το Πανεπιστήμιο της Πάτρας (641η θέση), το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (695η θέση) και το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας (905η θέση).
Όσον αφορά στα πανεπιστήμια που συγκέντρωσαν την καλύτερη βαθμολογία και συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα του πίνακα της κατάταξης, αυτά είναι τρία των ΗΠΑ και δύο της Μεγάλης Βρετανίας. Πιο συγκεκριμένα, πρώτο στην κατάταξη είναι το πανεπιστήμιο του Harvard (ΗΠΑ), ακολουθεί το πανεπιστήμιο του Stanford (ΗΠΑ) και το ΜΙΤ (Massachusetts Institute of Technology – ΗΠΑ), ενώ την πεντάδα συμπληρώνουν τα πανεπιστήμια του Cambridge και της Οξφόρδης (Μεγ. Βρετανία).
Ολόκληρη η λίστα των πανεπιστημίων του CWUR, βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://cwur.org/2015/
-----------
Από την ιστοσελίδα της ΕΡΤ. Το αναδημοσιεύω γιατί αν δεν παινέψεις το σπίτι σου... (στην περίπτωση το πανεπιστήμιο...)
"...Ο ιδρώτας, πρωινή δροσιά κι ο πόνος νιο τραγούδι, για την Ελλάδα, η πληγή, στα στήθια μας λουλούδι. Μπροστά κι όλο μπροστά προς την αυγή που χαιρετάει τη λευτεριά, τη λευτεριά σ’ αυτή τη γη..." ΚΥΠΡΟΣ 1974 - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!
Το Ρέικιαβικ από ψηλά. Από την επίσκεψή μου το 2011
Τώρα που φαίνεται η κατάσταση κάπως να "ομαλοποιείται" (σχετικά πάντα..) θα ήθελα να σχολιάσω μια άποψη που είχε ακουστεί τις πρώτες μέρες πριν το δημοψήφισμα, σχετικά με την Ισλανδία, η οποία είχε και αυτή χρεοκοπήσει, αλλά εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης, και πιθανές συγκρίσεις με την Ελλάδα.
Κατά τη γνώμη μου, οι καταστάσεις σε αυτές τις δύο χώρες (Ισλανδία και Ελλάδα) είναι μη συγκρίσιμες. Δεν θα κάνω οικονομικές αναλύσεις (δεν είμαι οικονομολόγος, και δεν γνωρίζω), αλλά θα αναφέρω κάποια στοιχεία, που είχα διαπιστώσει και ο ίδιος όταν επισκέφτηκα αυτή την υπέροχη χώρα τον Μάρτη του 2011.
Ξεκινάμε λοιπόν... (πιστεύω θα καταλάβετε τι εννοώ παραπάνω)...
Η Ισλανδία μπορεί να θεωρηθεί ενεργειακά αυτάρκης. Το μεγαλύτερο ποσοστό της ηλεκτρικής της ενέργειας παράγεται από ανανεώσιμες μορφές (γεωθερμία και υδροηλεκτρικά εργοστάσια), με ελάχιστους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς. Τουλάχιστον στο Ρείκιαβικ (πρωτεύουσα) παρατήρησα ότι και το νερό ζεσταινόταν με τη βοήθεια της γεωθερμίας.
Η Ισλανδία δεν έχει τακτικό στρατό. Υπάρχει μόνο Αστυνομία, Ακτοφυλακή, καθώς και μια ειδική μονάδα διαχείρισης κρίσεων. Για το έτος 2015, η Ισλανδία ξόδεψε το 0,26% του ΑΕΠ της σε αμυντικές δαπάνες.
Η οικονομία της Ισλανδίας βασίζεται και βασιζόταν στο μεγαλύτερο ποσοστό της στην αλιεία. Ένα γνωστό αλίευμά της είναι ο μπακαλιάρος. Το 60% των εσόδων της χώρας βασίζεται στο ψάρεμα.Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι Ισλανδοί είναι διστακτικοί στην ένταξη στην ΕΕ, καθώς φοβούνται την εφαρμογή ειδικών ρυθμίσεων περιορισμού της αλιείας.
Τα παραπάνω αρκούν, πιστεύω, για να ολοκληρώσω τον συλλογισμό μου. Η Ελλάδα δεν είναι ενεργειακά αυτάρκης, ζει σε μια "εύφλεκτη" γειτονιά του πλανήτη, και όσο να πει κανείς ο τουρισμός δεν αποτελεί μια "σταθερή" πηγή εισοδήματος.
Είμαι περίεργος αν μετά από όλα αυτά τα γεγονότα, οι φιλόλογοι θα επιμένουν στη Γ' Λυκείου να λένε ως επιχειρήματα υπέρ της Ε.Ε. την Ευρώπη των λαών, την αλληλεγγύη, την ισότητα, την προάσπιση της δημοκρατίας, την απόρριψη του φασισμού και του απολυταρχισμού, την Ευρώπη που δε θέλει να ξαναζήσει πολέμους και διχασμό... Β.Α.
Ο ηλίθιος είναι ανίκητος, όπως είναι γνωστό (δεν θυμάμαι ποιος το έχει πει αυτό)... Τις περισσότερες φορές που κάποιος γνωστικός προσπαθεί να συζητήσει με έναν ηλίθιο για να το μεταπείσει, χάνει το δίκιο και την υπομονή του...
Μετά από πολύ καιρό απουσίας επιστρέφω στο blog! Αυτή είναι όμως κανονική επιστροφή, τουλάχιστον για όσο διαρκεί το καλοκαίρι. Όσο να 'ναι, μετά από 5 χρόνια παρουσίας στο χώρο των ιστολογίων, το blog αυτό έχει γίνει για μένα τρόπος ζωής, και η μη ενασχόληση με αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα, λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, με γέμιζε λύπη.
Τέλος πάντων, επιστροφή στο Αλιβέρι μετά από δύο μήνες!Ζέστη, θάλασσα και έντονη πολιτική επικαιρότητα...Θέλω να ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά για το μέλλον της πατρίδας μας...
Και για να κλείσουμε, ένα τραγούδι που ακούω τις τελευταίες μέρες. Είναι το πασίγνωστο "Hotel California" των Eagles. Πολλά έχουν λεχθεί για τους στίχους του τραγουδιού αυτού (η ανάλυση δεν είναι της παρούσης) αλλά το επέλεξα γιατί μου θυμίζει το ότι ζούμε σήμερα. Μπήκαμε σε αυτό το παιχνίδι (ΕΕ, κακή διαχείριση, δανεικά), αποδείχθηκε κόλαση, τρέχουμε να βγούμε, αλλά δεν μπορούμε να φύγουμε από αυτό που ζούμε...! (Μια αντίστοιχη προσέγγιση είχε κάνει και ο Βαρουφάκης για το τραγούδι και την Ευρωζώνη, γι' αυτό και το επέλεξα για την ανάρτηση ως επίκαιρο...)
Καλή ακρόαση...!
"Hotel California"
On a dark desert highway, cool wind in my hair
Warm smell of colitas, rising up through the air
Up ahead in the distance, I saw a shimmering light
My head grew heavy and my sight grew dim
I had to stop for the night
There she stood in the doorway;
I heard the mission bell
And I was thinking to myself,
"This could be Heaven or this could be Hell"
Then she lit up a candle and she showed me the way
There were voices down the corridor,
I thought I heard them say...
Welcome to the Hotel California
Such a lovely place (Such a lovely place)
Such a lovely face
Plenty of room at the Hotel California
Any time of year (Any time of year)
You can find it here
Her mind is Tiffany-twisted, she got the Mercedes bends
She got a lot of pretty, pretty boys she calls friends
How they dance in the courtyard, sweet summer sweat.
Some dance to remember, some dance to forget
So I called up the Captain,
"Please bring me my wine"
He said, "We haven't had that spirit here since nineteen sixty nine"
And still those voices are calling from far away,
Wake you up in the middle of the night
Just to hear them say...
Welcome to the Hotel California
Such a lovely place (Such a lovely place)
Such a lovely face
They livin' it up at the Hotel California
What a nice surprise (what a nice surprise)
Bring your alibis
Mirrors on the ceiling,
The pink champagne on ice
And she said "We are all just prisoners here, of our own device"
"..Λυπάμαι τα παιδιά της θεωρητικής που θα δίνουν πανελλήνιες μετά από 20 χρόνια και θα πρέπει να θυμόνται αναλυτικά τις ημερομηνίες όλων των Eurogroup για το μάθημα της ιστορίας..."
Το αρχείο Autocad που βρίσκεται στο συμπιεσμένο αρχείο του link, περιέχει τα βασικά σύμβολα μονογραμμικού ηλεκτρολογικού σχεδίου, απαραίτητα για αντίστοιχες εργασίες στο Autocad. Είναι αποθηκευμένο σε έκδοση Autocad 2013. Τα σύμβολα είναι ήδη block όποτε το αρχείο μπορεί να ενσωματωθεί σαν παλέτα στο Autocad, κάνοντας τα σύμβολα πιο εύκολα προσβάσιμα.
Για οποιεσδήποτε απορίες ή διορθώσεις, όποιος επιθυμεί μπορεί να μου στείλει mail στη διεύθυνση: antonenasv at gmail dot com .
Το αρχείο είναι ανεβασμένο στο OneDrive της Microsoft.
