Κι εγώ στο σταθμό μας το λυπημένο το τρένο που εχάθει να ‘ρθει περιμένω...

Η ατμόσφαιρα της αναμονής, όταν ταξίδεψα την προηγούμενη βδομάδα, δεν ήταν λυπημένη και τόσο..., με πολύ κόσμο να περιμένει στις αποβάθρες, τον ήλιο, και τη σχετική φασαρία που συνοδεύει τους πολυσύχναστους σταθμούς, αλλά έπρεπε να βρεθεί ένας στίχος να πλαισιώσει το άρθρο.

Το IC Θεσσαλονίκη-Αθήνα
Διπλή έλξη από ντιζελάμαξες Adtranz DE2000

Τα βαγόνια του IC και το railbus για Χαλκίδα

Ωραία εμπειρία το ταξίδι με τραίνο (ή τρένο αν προτιμάτε), ιδιαίτερα για τις μεγάλες αποστάσεις. Περιορισμένος στο Βόλος-Λάρισα, το Βόλος-Αθήνα ήταν κάτι το διαφορετικό. Πάντα από κάθε ταξίδι, με οποιοδήποτε μέσο, προσπαθώ να εντυπώνω στη μνήμη μου εικόνες και στοιχεία από τη διαδρομή. Έτσι η πρώτη φορά φαντάζει μεγάλη σε χρόνο, ενώ αν ξανακάνω αυτό το ταξίδι, ανακαλώ τις εικόνες αυτές...

Διπλό railbus από Χαλκίδα προς Πειραιά.
Railbus για Άνω Λιόσια

Συρμός AEG από Λειανοκλάδι

Ο λόγος που επέλεξα το τραγούδι "τα τραίνα σφυρίζουν" για την παρούσα ανάρτηση (οι νέοι μπορούμε να πούμε ότι το ακούσαμε πρώτη φορά στο Παρά Πέντε στην τηλεόραση) είναι ο στίχος "...μαζί απ’ το τρένο τη γη αγναντέψαμε...". Στη διαδρομή Λάρισα-Αθήνα, το πιο ενδιαφέρον τμήμα (και το πιο μεγάλο σε διάρκεια) είναι το ορεινό Δομοκός-Τιθορέα, που η κυκλοφορία διεξάγεται πάνω στο βουνό σε μονή γραμμή. Σε μερικά χρόνια (...!) θα λειτουργήσει μια εναλλακτική χάραξη για τη διαδρομή αυτή, με όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές (υψηλή ταχύτητα, ηλεκτροκίνηση, σηματοδότηση, διπλός διάδρομος), που θα περνά από κοιλαδογέφυρες και τούνελ. Τέλος πάντων (δεν απασχολούν την ανάρτηση οι πολλές τεχνικές λεπτομέρειες), σε ένα σημείο της διαδρομής αυτής, η γραμμή ακολουθεί την πορεία του βουνού, αρκετά ψηλά, και κάτω φαίνεται μια κοιλάδα, χωράφια, σπιτάκια... Έτσι από ψηλά, αγναντεύεις το τοπίο... Δυστυχώς η θέση μου στο βαγόνι ήταν τέτοια που δεν μπόρεσα να το τραβήξω φωτογραφία...

Οι φωτογραφίες είναι από το σταθμό Λαρίσης.

Παραθέτω και τους στίχους του τραγουδιού που ανέφερα πριν. Ερμηνεύει η Κλειώ Δενάρδου (στο stixoi.info, δεν ανέφερε στιχουργό και συνθέτη).

Καλή σας ακρόαση...!

Στις ράγες κυλάνε, ανθρώπινα κύματα

φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα 

βαλίτσες μπαγκάζια 

δυο μάτια γαλάζια 

μαζί ανεβήκαμε, μαζί ταξιδέψαμε, 

μαζί απ’ το τρένο τη γη αγναντέψαμε.

Μα τούτο το βράδυ το βουρκωμένο

Θα φύγεις θα φύγω θ’ αλλάξουμε τρένο.

Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν

σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν 

τα τρένα, για ‘σένα η ελπίδα, το δάκρυ για ‘μένα

Μια νύχτα στην νύχτα το τρένο το χάσαμε

του πόνου το τούνελ μονάχοι περάσαμε

Στις ράγες κυλάνε καρδιές που πονάνε 

Κυλάνε, κυλάνε τα ανθρώπινα κύματα

φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα.

Κι εγώ στο σταθμό μας

το λυπημένο το τρένο που εχάθει

να ‘ρθει περιμένω.

Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν

σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν 

τα τρένα, για ‘σένα η ελπίδα, το δάκρυ για ‘μένα, 

για ‘μένα, για ‘μένα, για ‘μένα