Η λατέρνα

Ζαλισμένος από τις υποχρεώσεις της εξεταστικής (τελείωσε την περασμένη βδομάδα), βγήκα ένα απόγευμα, να περπατήσω στην παραλία του Βόλου. Μμμμ...., μου φαίνεται θα δώσω μια δόση ποιητικότητας στην περιγραφή... Ο ήλιος έδυε και ο ουρανός είχε πάρει τα χαρακτηριστικά χρώματα του δειλινού. Μαζί με το αεράκι, ερχόταν από μακριά μια γνώριμη μελωδία, η μουσική από την Οδό Ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι. Σε μια άκρη ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος με τη λατέρνα του, ανάμεσα στον κόσμο, που προχωρούσε στην προκυμαία.

Γενικά έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια στους μουσικούς του δρόμου (γι' αυτό σχεδόν πάντα τους αφήνω κάτι), γιατί δίνουν μια διαφορετική νότα στη γρήγορη και μονότονη ζωή της πόλης. Μπορεί να είσαι στεναχωρημένος, πιεσμένος, κάτι να σε απασχολεί, και η μουσική που θα ακούσεις ξαφνικά, να σου φτιάξει τη διάθεση και να σε γεμίσει αισιοδοξία... 

Στο Βόλο υπάρχουν ακόμα ένας βιολιστής στην πλατεία του Αγίου Νικολάου και ένας ηλικιωμένος κύριος με ένα ακορντεόν στον πεζόδρομο της Ερμού. Άλλη μια φορά είχα συναντήσει κάποιον με τη λατέρνα του να τριγυρνά στους δρόμους του Βόλου. 

Ευτυχώς, το ίντερνετ πλέον διαθέτει τα πάντα... Έτσι με μια σχετική αναζήτηση, μπόρεσα και βρήκα τις μελωδίες στο YouTube, και θα τις μοιραστώ εδώ μαζί σας...

======================================

Ένα τραγούδι που μου 'ρθε στο νου, την ώρα που έγραφα την ανάρτηση...

Καλή σας ακρόαση...

Η λατέρνα - 1954

Στίχοι:   Άγγελος Τερζάκης

Μουσική:   Μάνος Χατζιδάκις

Κάθε που βραδιάζει στη μικρή τη γειτονιά
μ’ ήλιο ή με χαλάζι με νοτιά και με χιονιά
έρχεται ν’ αράξει μάθε του έρωτα φονιά
μια λατέρνα κούτσα κούτσα στη γωνιά. 

Γλυκόλαλη, γλυκόλαλη λατέρνα στη βραδιά
σαν το πουλί, σαν το πουλί φτεροκοπάει η καρδιά.
και ξανανθίζει στη μαραμένη τη γειτονιά
ξεγελασμένη μεσ’ στο χειμώνα κι η λεμονιά. 

Σ’ ένα δρόμο σ’ ένα στενό, μες 
στο σύθαμπο το γαλανό
έχουν στήσει τώρα φωλιά 
του Παραδείσου θαρρείς τα πουλιά.

Γλυκόλαλη, γλυκόλαλη λατέρνα στη βραδιά
σαν το πουλί, σαν το πουλί φτεροκοπάει η καρδιά.
και ξανανθίζει στη μαραμένη τη γειτονιά
ξεγελασμένη μεσ’ στο χειμώνα κι η λεμονιά.