Επίσκεψη στα Θαρρούνια

Στο χωριό της μητέρας μου, τα Θαρρούνια, πήγα χτες, καθώς γιόρταζε ένα μικρό ξωκκλήσι, το ξωκκλήσι του Άγιου Γιάννη. Ξεκινήσαμε γύρω στις 8 το πρωί, εγώ, οι γονείς μου και ο παππούς μου ο Προκόπης. Μετά από μια διαδρομή περίπου μισής ώρας φτάσαμε στο ξωκκλήσι. Στη διαδρομή εναλλάσσονταν το πράσινο με το καμένο τοπίο, κατάλοιπο της μεγάλης φωτιάς του 2007 στο Αλιβέρι. Όταν φτάσαμε η εκκλησία είχε πάρα πολύ κόσμο. Καθίσαμε έξω μέχρι το πέρας της λειτουργίας. Συναντήσαμε πάρα πολλούς γνωστούς και συγγενείς. Προς το τέλος της λειτουργίας, κάποιοι κύριοι άρχιζαν να μοιράζουν λαχνούς. Ο παππούς με προέτρεψε να αγοράσω ένα "για το καλό". "Δυστυχώς" δεν κέρδισα το έπαθλο που ήταν μια κατσίκα και ένα πρόβατο... Μόλις τέλειωσε η λειτουργία πήγαμε στο χωριό. Όλοι μαζί καθίσαμε στο καφενείο. Την ίδια στιγμή, στην αυλή του Αγίου Γεωργίου μερικές γυναίκες ετοίμαζαν ρεβίθια για να τα μοιράσουν στον κόσμο. Ενώ οι γονείς μου συζητούσαν με τον παππού μου, εγώ σηκώθηκα και τράβηξα μερικές φωτογραφίες την πλατεία του χωριού. Όταν επέστρεψα, τα ρεβίθια είχαν αρχίσει να σερβίρονται. Φάγαμε και αφού καθίσαμε λίγο, για να μιλήσει ο παππούς μου σε κάτι συγγενείς του που είχε καιρό να τους δει, πήραμε το δρόμο του γυρισμού για το Αλιβέρι.

Το ξωκκλήσι του Άγιου Γιάννη
















Η πλατεία του χωριού















Το μνημείο για αυτούς που πέθαναν για την πατρίδα και κατάγονταν από τα Θαρρούνια (Ο προτελευταίος, Πέτρος Δ. Γιαννούλης ήταν προπάππους μου και σκοτώθηκε στον Εμφύλιο στις 2 Απριλίου του 1947 κάπου στη Λαμία).