Η χορωδία του Κόκκινου Στρατού τραγουδά Αντέλ

Η χορωδία του Κόκκινου Στρατού τραγουδά την επιτυχία της Αντέλ, "Skyfall".

(Από εκπομπή της ρώσικης τηλεόρασης, που προβλήθηκε πριν μερικές μέρες.)

Επίσκεψη στην Κολοκυθιά Φθιώτιδας

Πέτρος Δ. Γιαννούλης

Τη Δευτέρα 19/08/2013, επισκέφτηκα την Κολοκυθιά, ένα ορεινό χωριό χτισμένο στις πλαγιές των Βαρδουσίων, σε υψόμετρο 900m., στο νομό Φθιώτιδας. Σκοπός του ταξιδιού μου ήταν να βρεθώ στον τόπο που σκοτώθηκε ο προπάππους μου, Πέτρος Δ. Γιαννούλης, στις 02/04/1947, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, σε ενέδρα ανταρτών. Η ενέδρα είχε στηθεί στο Σκαλόρεμα, μια ρεματιά, κοντά στο χωριό. Ο λοχαγός του λόχου που υπηρετούσε ο προπάππους μου, δεν άκουσε τους ανωτέρους του, που του είπαν να μην περάσει από κει, αλλά να ακολουθήσει άλλη διαδρομή. Ο λόχος ξεκίνησε νωρίς το πρωί και περνώντας απ' την περιοχή, έπεσε στην ενέδρα. Οι νεκροί 18, πολλοί επίσης και οι αιχμάλωτοι. Οι αντάρτες ήταν κρυμμένοι στα ψηλά σημεία της ρεματιάς. Οι στρατιώτες πήγαιναν ουσιαστικά σαν πρόβατα στη σφαγή. Ο λοχαγός εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης, αφήνοντας τους στρατιώτες του στη μοίρα τους. Απ' ότι μου είπαν οι κάτοικοι του χωριού, ο συγκεκριμένος λοχαγός, επανέλαβε κάτι παρόμοιο και στο μέλλον, και εκτελέστηκε, καθώς υπήρχαν υποψίες ότι συνεργαζόταν με τους αντάρτες. Μετά τη μάχη, οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στα Μάρμαρα, ένα γειτονικό χωριό, όπου αφού οι αντάρτες τους πήραν τα ρούχα και τον οπλισμό, τους άφησαν ελεύθερους. Οι αντάρτες άφηναν ελεύθερους τους αιχμάλωτους στρατιώτες, γιατί ήταν στρατεύσιμοι, αλλά εκτελούσαν τους αιχμάλωτους χωροφύλακες, διότι ήταν εθελοντές. Μερικές γυναίκες απ' την Κολοκυθιά, φόρτωσαν τους νεκρούς της μάχης στα μουλάρια τους, και τους μετέφεραν στο χωριό, όπου θάφτηκαν στο νεκροταφείο της

Ο τόπος της ταφής

Κολοκυθιάς, δίπλα σε έναν ομαδικό τάφο Γερμανών στρατιωτών, που είχαν εκτελεστεί το 1943, από αντάρτες. Όπως μου διηγήθηκε η κυρία Κυριακή Μπούρχα, αδερφή μιας εκ των γυναικών που μετέφεραν και έθαψαν τους νεκρούς στρατιώτες, οι στρατιώτες τάφηκαν με όλες τις τιμές, και το χωριό έκανε τρισάγια όχι μόνο γι' αυτούς, αλλά και για τους Γερμανούς στρατιώτες. Τη δεκαετία του '60, οι Γερμανοί πήραν τους νεκρούς τους απ' το χωριό. Το Ελληνικό Κράτος, όμως, έδειξε και δείχνει αδιαφορία, για τους νεκρούς στρατιώτες του. Σε επιστολές μου προς το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ζητώντας πληροφορίες για τις
συνθήκες της μάχης και τον τόπο ταφής του προπάππου μου, οι υπεύθυνοι μου απάντησαν ότι δεν γνωρίζουν την τοποθεσία της ταφής. Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Ηλία Τζιβελέκα, πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, που μου διηγήθηκε όσα ήξερε για το γεγονός και μου έδειξε τον τόπο της ταφής, τον κύριο Μπούρχα Απόστολο και τη γυναίκα του κυρία Κυριακή, που με δέχτηκαν στο σπίτι τους και μου έδωσαν πληροφορίες, καθώς και τον κύριο Καραγιώργο Δημήτριο,

Η πλατεία του χωριού

για την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί μου, κάνοντάς με να επισπεύσω την επίσκεψή στην Κολοκυθιά. Να μην ξεχάσω την κυρία Μαρία, που έχει το καφενείο δίπλα στην εκκλησία, και τη δροσερή πορτοκαλάδα που ήπια εκεί. Η Κολοκυθιά είναι ένα πανέμορφο χωριό με πολύ φιλόξενους κατοίκους. Σκοπός μου τώρα είναι να μάθω τα ονόματα και των υπόλοιπων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στην ενέδρα, προκειμένου να φτιαχτεί μια επιτύμβια στήλη στο χώρο της ταφής.

Ελπίζω να επανέλθω στην Κολοκυθιά σύντομα...!

Το Σκαλόρεμα

Σχετικά άρθρα

• Πέτρος Δ. Γιαννούλης
• Η προγιαγιά μου
• Η πιο "αντιπολεμική" φωτογραφία που έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο

Καλίνκα

Viburnum opulus

Η Καλίνκα (ρωσ. Калинка) είναι ένα από τα πιο γνωστά ρώσικα τραγούδια. Συντέθηκε το 1860 από το Ρώσο συνθέτη και λαογράφο Ivan Larionov (Иван Петрович Ларионов), και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην πόλη Saratov (Саратов), ως μέρος μιας θεατρικής του παράστασης. Σύντομα, το τραγούδι προστέθηκε στη λαϊκή παράδοση της Ρωσίας.

Το ρεφρέν του τραγουδιού, αναφέρεται στην Καλίνκα. Στην πραγματικότητα η Καλίνκα είναι ένα είδος ανθοφόρου φυτού, με επιστημονική ονομασία Viburnum opulus, το οποίο ευδοκιμεί στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και την κεντρική Ασία. Στα αγγλικά, το φυτό αυτό αποκαλείται snowball tree. Δεν κατάφερα να βρω ποια είναι η Ελληνική του ονομασία.

Evgeny Belyaev

Ο ρυθμός του ρεφρέν είναι γρήγορος, και οι στίχοι χαρούμενοι. Ένας από τους πιο γνωστούς ερμηνευτές του τραγουδιού, ήταν ο σολίστ της Χορωδίας του Κόκκινου Στρατού της ΕΣΣΔ Evgeny Belyaev (Евгений Михайлович Беляев) (1926-1994).

Στα Ελληνικά, οι στίχοι έχουν μεταφραστεί από τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο. Έχει ερμηνευτεί από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά, στο άλμπουμ "12 Ρούσικα λαϊκά τραγούδια", που κυκλοφόρησε το 1977.

ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (Γιάννης Ρίτσος)

Καλίνκα, καλίνκα, καλίνκα μου εσύ,
έι, βατόμουρο του κήπου, κοπέλα χρυσή.

Άι, ξαπλώστε με μέσ' στο πευκόδασο
ύπνο σμαραγδένιο να κοιμηθώ,
άι, λιούλι - λιούλι, άι, λιούλι - λιούλι,
ύπνο σμαραγδένιο να κοιμηθώ.

Καλίνκα, καλίνκα, καλίνκα μου εσύ,
έι, βατόμουρο του κήπου, κοπέλα χρυσή.

Άι, πευκάκι μου πράσινο, πράσινο,
μην πευκοβουίζεις, να σε χαρώ,
άι, λιούλι - λιούλι, άι, λιούλι - λιούλι,
μην πευκοβουίζεις, να σε χαρώ.

Καλίνκα, καλίνκα, καλίνκα μου εσύ,
έι, βατόμουρο του κήπου, κοπέλα χρυσή.

Άι, ψυχούλα μου, βατομουρούλα μου,
έλα, αγάπησέ με, έλα πια,
άι, λιούλι - λιούλι, άι, λιούλι - λιούλι,
έλα, αγάπησέ με, έλα πια.

Καλίνκα, καλίνκα, καλίνκα μου εσύ,
έι, βατόμουρο του κήπου, κοπέλα χρυσή.

Το παρακάτω βίντεο έχει γυριστεί στην περιοχή Kurkino, κοντά στη Μόσχα, το 1965. Ερμηνεύει ο Evgeny Belyaev. Διευθύνει ο Boris Alexandrov.




Ελληνική εκτέλεση. Μαργαρίτα Ζορμπαλά.



Πληροφορίες αντλήθηκαν από την Αγγλική και τη Ρώσικη Βικιπαιδεία.

Πηγή στίχων: stixoi.info

Αλέκος Παναγούλης

Σαν σήμερα, στις 13 Αυγούστου 1968, ο Αλέκος Παναγούλης προσπαθεί να ανατινάξει το αυτοκίνητο του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου, αλλά αστοχεί και συλλαμβάνεται.

Αφιερωμένο στον φυσικό Έρβιν Σρέντιγκερ το σημερινό Doodle της Google

Η Google τιμά σήμερα τον διάσημο Αυστριακό φυσικό  με αφορμή τα 126 χρόνια από τη γέννησή του

Ο Έρβιν Σρέντινγκερ, ο οποίος γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1887 στη Βιέννη, ήταν ένας από τους πιο καταξιωμένους επιστήμονες στον τομέα της Θεωρητικής Φυσικής, ισάξιος των Aϊνστάιν, Planck, Heisenberg, ως προς τη δημιουργία της σύγχρονης εικόνας της φύσης.

Στη διάρκεια της πανεπιστημιακής καριέρας του ασχολήθηκε με τη Στατιστική φυσική, τη Θερμοδυναμική, την Ηλεκτροδυναμική, την Κοσμολογία, τη Βιολογία, τη Φιλοσοφία, αλλά κυρίως με την Κβαντική φυσική.

Το σημαντικότερο επίτευγμα του Έρβιν Σρέντιγκερ ήταν η ανακάλυψη της περίφημης κυματικής εξίσωσης, η οποία άλλωστε φέρει και το όνομά του.

H εξίσωση Σρέντιγκερ προτάθηκε από τον ίδιο το 1925, για να περιγράψει τη χρονική και χωρική εξάρτηση κβαντομηχανικών συστημάτων. Παίζει κεντρικό ρόλο στην κβαντομηχανική θεωρία, με σημασία ανάλογη του δεύτερου νόμου του Νεύτωνα στην κλασσική μηχανική.

Ο Σρέντινγκερ είχε πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, ήδη από την εποχή της φοίτησής του στο Γυμνάσιο. Του άρεσαν οι επιστημονικές αρχές, αλλά εκτιμούσε την αυστηρή λογική της γραμματικής της παλαιάς γερμανικής γλώσσας και ποίησης. Διατύπωσε πολλές σημαντικές φιλοσοφικές απόψεις για την επιστήμη και τον ανθρωπισμό.

Εργάστηκε ως Καθηγητής στη Ζυρίχη, όπου εγκαταστάθηκε για έξι χρόνια. Η περίοδος αυτή ήταν ίσως η πιο γόνιμη γι' αυτόν, καθώς ασχολήθηκε με πολλά θέματα Θεωρητικής Φυσικής, κυρίως με θέματα θερμότητας και θερμοδυναμικής

Το πείραμα του Σρέντιγκερ

Φανταστείτε ένα δοχείο χωρίς ανοίγματα μέσα στο οποίο βρίσκεται μια γάτα. Υπάρχει ένας εξωτερικός μηχανισμός που παράγει ένα φωτόνιο, το οποίο προσκρούει σ΄ ένα ημιδιαφανές κάτοπτρο.

Εκεί, έχει 50% πιθανότητα να διαπεράσει το κάτοπτρο και άλλη τόση να ανακλασθεί. Αν το διαπεράσει, ενεργοποιεί έναν άλλο μηχανισμό στο εσωτερικό του δοχείου που απελευθερώνει ένα δηλητήριο που σκοτώνει τη γάτα.

Επειδή λοιπόν δεν ξέρουμε πώς το φωτόνιο θα συμπεριφερθεί ή καλύτερα επειδή ξέρουμε πως υπάρχει ταυτόχρονα σε δυο επάλληλες και κβαντικές καταστάσεις, δεν ξέρουμε και τη μοίρα της γάτας.

Μέχρι όμως ν΄ανοίξουμε το κουτί για να δούμε τι κάνει η γάτα, σύμφωνα με την κβαντική θεωρια και τους κανόνες της, έχουμε τη λεγόμενη «υπέρθεση δύο καταστάσεων». Ο κόσμος υπάρχει στον βαθμό που υπάρχουμε κι εμείς ως μάρτυρες μιας από τις πολλές του εκδοχές και τις άπειρες διακλαδώσεις του αρχικού συμβάντος.

Ο Έρβιν Σρέντιγκερ έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη δημιουργία και την ανάπτυξη της κβαντικής μηχανικής. Η περίφημη κυματική του εξίσωση αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα της συγκεκριμένης θεωρίας και εξασφάλισε στον Σρέντιγκερ μια περίοπτη θέση στην ιστορία της φυσικής.

Στην καταπληκτική ευρύτητα του πνεύματος του οφείλεται η μεγάλη του δημιουργικότητα. Ασχολήθηκε εκτός από την κβαντική μηχανική και θεωρία με την ηλεκτροδυναμική, τη φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων και των κοσμικών ακτινοβολιών, τη στατιστική μηχανική και τη θερμοδυναμική, τη γενική θεωρία της σχετικότητας και την κοσμολογία και τέλος διεξήγαγε πρωτοπόρο διεπιστημονική έρευνα στη βιολογία.

Ο Σρέντιγκερ για να εξηγήσει θέματα της κβαντομηχανικής πρότεινε το περίφημο πείραμα με τη γάτα, θέλοντας να δείξει ότι η κβαντική θεωρία είναι ακόμη ελλειπής. Θεωρούσε ότι η γάτα είτε είναι ζωντανή είτε έχει πεθάνει, ανεξαρτήτως της παρατηρήσεώς μας.

Πηγή: Πρώτο ΘΕΜΑ

Οι γερανοί

Οι γερανοί (ρωσ. Журавли́) είναι ένα από τα πιο γνωστά ρώσικα τραγούδια, σχετικά με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον ποιητή Rasul Gamzatov, από τη Ρώσικη Δημοκρατία του Νταγκεστάν. Οι στίχοι γράφτηκαν αρχικά στην Αβαρική γλώσσα, η οποία ομιλείται στο Νταγκεστάν. Η μετάφραση στα ρώσικα έγινε από τον Ρώσο ποιητή και μεταφραστή Naum Grebnyov. Η μουσική του τραγουδιού συντέθηκε από τον Yan Frenkel, το 1968. Ο Gamzatov σε ένα ταξίδι του στην πόλη Χιροσίμα, εντυπωσιάστηκε από το "Πάρκο

Ειρήνης της Χιροσίμα" και το "Μνημείο Ειρήνης των Παιδιών". Το μνημείο αυτό είναι ένα άγαλμα αφιερωμένο στη μνήμη των παιδιών που πέθαναν εξαιτίας του βομβαρδισμού και κατασκευάστηκε το 1958. Είναι το άγαλμα ενός κοριτσιού με απλωμένα χέρια, ενώ πάνω από το κορίτσι πετά ένας γερανός. Το γλυπτό βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Σαντάκο Σασάκι, μιας νεαρής κοπέλας που πέθανε από τη ραδιενέργεια της βόμβας λίγα χρόνια μετά την επίθεση. Η Σαντάκο πίστευε ότι αν έφτιαχνε χίλιους οριγκάμι γερανούς θα θεραπευόταν. Μέχρι και σήμερα, άνθρωποι (κυρίως παιδιά) απ' όλο τον κόσμο φτιάχνουν τέτοιους χάρτινους γερανούς και τους στέλνουν στη Χιροσίμα όπου τοποθετούνται κοντά στο άγαλμα. Το άγαλμα αυτό επηρέασε τον Gamzatov, και του έδωσε έμπνευση για το γράψιμο των στίχων.

Οι στίχοι του τραγουδιού έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο, και η πρώτη εκτέλεση στα Ελληνικά έγινε από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Στα ρώσικα, η πρώτη εκτέλεση έγινε από τον Mark Bernes.

ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (Γιάννης Ρίτσος)

Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.

Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.

Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.

Ρώσικη εκτέλεση (Mark Bernes)




Ελληνική εκτέλεση (Μαργαρίτα Ζορμπαλά)



(Ακούγοντας το τραγούδι αυτό μου έρχεται στο μυαλό ο προπαππούς μου, Πέτρος Δ. Γιαννούλης, ο οποίος σκοτώθηκε στον Εμφύλιο.)

Για τη συγγραφή του άρθρου αντλήθηκαν πληροφορίες από την Ελληνική, την Αγγλική και τη Ρώσικη Βικιπαιδεία.

Πηγή στίχων: stixoi.info

...αγώνες για το ψωμί και το αλάτι...

Είναι ένας από τους στίχους του ποιήματος "Εμβατήριο πένθιμο και κατακόρυφο", του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη. Διαβάζοντας το ποίημα αυτό, το οποίο έχει μελοποιηθεί από το συγκρότημα "Μωρά στη φωτιά", σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο σχετικά με τον Γκάντι και την περίφημη "πορεία του αλατιού" την οποία οργάνωσε. Βέβαια, όταν αυτή έγινε (1930), ο Καρυωτάκης είχε πεθάνει (1928), αλλά θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος στίχος θα μπορούσε να συνδυαστεί με αυτό το γεγονός. 

Ο Ινδός Μαχάτμα Γκάντι (1869 - 1948), αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της χώρας του από τους Βρετανούς κατακτητές, έχοντας ως αρχή τη χρήση μη βίας για την επίτευξη του σκοπού του. Έτσι κατάφερε αυτός και οι σύντροφοί του να κερδίζουν τις μάχες τους. Αποκάλεσαν τη δύναμη που προερχόταν από τη μη άσκηση βίας "σατιαγκράχα", που σημάνει αφιερωμένη στην αλήθεια. Οι σκοποί του Γκάντι για ανεξαρτησία της Ινδίας, μετά από αγώνες έγιναν πραγματικότητα. Η πολιτική όμως "διαίρει και βασίλευε" των Βρετανών, διέσπασε την Ινδία σε δύο κράτη, την Ινδία των Ινδουιστών και το Πακιστάν των Μουσουλμάνων. Ο Γκάντι, που ήταν Ινδουιστής, λυπήθηκε βαθύτατα από την έχθρα μεταξύ των συμπατριωτών του, καθώς υποστήριζε τη δίκαιη συμπεριφορά απέναντι στους μουσουλμάνους συμπατριώτες του. 

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Γκάντι" της σειράς "Μεγάλες Μορφές της Επιστήμης και της Σκέψης", των εκδόσεων Πατάκη. Το βιβλίο αυτό είναι δώρο της μητέρας μου, όταν ήμουν στο δημοτικό.

"... Το Μάρτιο του 1930 ο Γκάντι ανακοίνωσε στο λαό και τυπικά ενημέρωσε και τη βρετανική κυβέρνηση ότι επρόκειτο να ξεκινήσει και τη δεύτερη σατιαγκράχα εκστρατεία. Αυτή τη φορά θα έκανε πορεία με ανθρώπους από τη δική του ασχράμ (θρησκευτικό ερημητήριο) στο Σαμπαρμάτι κοντά στο Αχμανταμπάντ, στο Γκουτζαράτ, κοντά στη θάλασσα στο Νταντί. Εκεί, εκείνος και οι οπαδοί του πήραν παράνομα αλάτι από τις ακτές. Αυτή ήταν η περίφημη πορεία ενάντια στο φόρο του αλατιού που έθιγε τις φτωχότερες τάξεις.

Στην αρχή ένας πολύ μικρός αριθμός ανθρώπων διαδήλωσε, συμμετέχοντας στην πορεία ενάντια στο φόρο του αλατιού. Όσο όμως προχωρούσε η πορεία, όλο και περισσότεροι άνθρωποι συγκεντρώνονταν, ώσπου καταλήγοντας στην ακτή ήταν μερικές χιλιάδες.

Επικεφαλής της πορείας ήταν ο Γκάντι. Όταν έφτασαν στην ακτή, ο Γκάντι έσκυψε και γέμισε τις χούφτες του με αλάτι. Οι διαδηλωτές τον ακολούθησαν και με τη σειρά τους έσκυψαν κι αυτοί και γέμισαν τις χούφτες τους με αλάτι.

Το μονοπώλιο της βρετανικής κυβέρνησης στο εμπόριο του αλατιού, το οποίο φορολογούσε βαριά, είχε γίνει για μεγάλο διάστημα η βασική πηγή εισοδήματος για τους κατακτητές. Παίρνοντας αλάτι χωρίς πρώτα να πληρώσουν την κυβέρνηση γι' αυτό, ο Γκάντι και οι οπαδοί του παραβίαζαν το νόμο. Ήταν σαν να έλεγαν στους Βρετανούς ότι είχαν χάσει την εξουσία και ότι η Ινδία δε δεχόταν πια τη βρετανική κυριαρχία.

Ο Γκάντι συνελήφθη. Ινδοί σε ολόκληρη τη χώρα ξεσηκώθηκαν και διαδήλωσαν. Η βρετανική κυβέρνηση έστειλε το ιππικό για να διασκορπίσει τα πλήθη. Συμμορφούμενοι με τις αρχές του Γκάντι για τη μη άσκηση βίας, οι διαδηλωτές ξάπλωσαν στο έδαφος. Οι στρατιώτες είχαν διαταγή να αφιππεύσουν και να συλλάβουν τους διαδηλωτές. Περισσότερα από 60.000 συνελήφθησαν.

Μια άλλη ομάδα, αποτελούμενη από περισσότερους από 20.000 διαδηλωτές, καθοδηγούμενοι από τη διάσημη ποιήτρια Σαροτζίνι Σαττοπαντιάι Ναϊντού και το γιο του Γκάντι Μανιλάλ, πήγαν κοντά στα εργοστάσια αλατιού. Άοπλοι, υπέμειναν τα σκληρά χτυπήματα από τα ρόπαλα. Όσοι ήταν επικεφαλής έπεφταν στο έδαφος, όσοι όμως ακολουθούσαν προχωρούσαν σιωπηλά μπροστά, δίνοντας έτσι απολυτό νόημα στο πνεύμα της αναμέτρησης χωρίς βία.

Αυτό το περιστατικό προκάλεσε σοκ σε ολόκληρο τον κόσμο. Μαλάκωσε ακόμη και τη συμπεριφορά των Βρετανών απέναντι στην Ινδία. Ο Γκάντι απελευθερώθηκε από τη φυλακή και προσκλήθηκε στο Λονδίνο να συμμετάσχει σε διάσκεψη σχετικά με την ανεξαρτησία της Ινδίας. ..."

Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Σήμερα το πρωί, χαζεύοντας διάφορες αναρτήσεις στον κεντρικό τοίχο στο Facebook, διάβασα την παρακάτω δημοσίευση στη σελίδα "Ιστορία Εικονογραφημένη ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ": "Στις 8 Αυγούστου 1938 ανοίγει τις πύλες του το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία." Αμέσως, ήρθε στο μυαλό μου το τραγούδι "Άσμα Ασμάτων", μουσικής Μίκη Θεοδωράκη και στίχων Ιακώβου Καμπανέλη. Ένα τραγούδι λυπητερό, με στίχους που σε μεταφέρουν στην εποχή εκείνη και σου δημιουργούν στο μυαλό τις εικόνες καταπίεσης και τις σκληρές συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εικόνες εκμετάλλευσης "ανθρώπου από άνθρωπο". Παρόλες, όμως, τις φρικαλαιότητες και τα βασανιστήρια, η αγάπη κυριαρχεί, όπως φανερώνεται στις στροφές του ποιήματος. Δυστυχώς, στις μέρες μας, υπάρχει έξαρση των ακραίων και ρατσιστικών ιδεολογιών, ιδεολογίες που στρέφονται ενάντια στο διαφορετικό και καλλιεργούν ένα κλίμα μίσους και φόβου. Είναι λυπηρό που ακόμα και στη χώρα μας, η οποία υπέφερε απ' το ναζισμό, τέτοιες ιδεολογίες να βρίσκουν έδαφος. Οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και χωρών, θα πρέπει να βασίζονται σε ένα πνεύμα αγάπης και συνεργασίας, και όχι μίσους. Ας ελπίσουμε, ότι η κατάσταση θα αλλάξει στο μέλλον, και η ανθρωπότητα δε θα ξαναβιώσει καταστάσεις, σαν τις εικόνες που "ξεπετάγονται" απ' το τραγούδι...!

Ασμα Ασμάτων
Δίσκος: Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλης

Mουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Τραγουδά η Μαρία Φαραντούρη

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου

με το καθημερνό της φόρεμα

κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,

του Νταχάου κοπέλες,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,

δεν είχε πιά το φόρεμά της

ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ' αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,

κοπέλες του Μπέλσεν,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία

μ' ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,

με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ' αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Το μήνυμα της ημέρας...!

Καλό Μήνα...!

Καλό Μήνα σε όλους τους αναγνώστες του blog...!

Καλωσορίζουμε τον Αύγουστο...!

Το φαινόμενο του πορθμού του Ευρίπου στο Αλιβέρι

Το φαινόμενο του πορθμού του Ευρίπου. Ένα φαινόμενο που εκδηλώνεται κάτω από την ιστορική γέφυρα της Χαλκίδαςκατά τρόπο παγκοσμίως μοναδικό. Μια συνεχής κίνηση των νερών με σχετικά περιοδική αλλαγή της ροής τους.

Τι συμβαίνει όμως ακριβώς στα στενά του Ευρίπου;  Γιατί αυτή η συνεχής αλλαγή της φοράς των ρευμάτων; Ποια είναι η ερμηνεία του φαινομένου που δεχόμαστε σήμερα; Γιατί η ονομασία «Εύριπος»;

Στα πολύ ενδιαφέροντα αυτά ερωτήματα, καθώς και σε άλλα φαινόμενα που σχετίζονται με το φαινόμενο αυτό επιχειρείται μια σφαιρική προσέγγιση στη διάλεξη που διοργανώνει ο Δήμος Κύμης- Αλιβερίου στα πλαίσια των Εκδηλώσεων Πολιτισμού  για το καλοκαίρι του 2013.

Η διάλεξη θα πραγματοποιηθεί στο

Αλιβέρι

την Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

στον αύλειο χώρο του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αλιβερίου

και ώρα 9:00 μμ.

Ομιλητής ο Δρ Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών

κ. Αντώνης Αντωνίου

(Πηγή: Ιστοσελίδα Δήμου Κύμης - Αλιβερίου)