Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Σήμερα το πρωί, χαζεύοντας διάφορες αναρτήσεις στον κεντρικό τοίχο στο Facebook, διάβασα την παρακάτω δημοσίευση στη σελίδα "Ιστορία Εικονογραφημένη ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ": "Στις 8 Αυγούστου 1938 ανοίγει τις πύλες του το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία." Αμέσως, ήρθε στο μυαλό μου το τραγούδι "Άσμα Ασμάτων", μουσικής Μίκη Θεοδωράκη και στίχων Ιακώβου Καμπανέλη. Ένα τραγούδι λυπητερό, με στίχους που σε μεταφέρουν στην εποχή εκείνη και σου δημιουργούν στο μυαλό τις εικόνες καταπίεσης και τις σκληρές συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εικόνες εκμετάλλευσης "ανθρώπου από άνθρωπο". Παρόλες, όμως, τις φρικαλαιότητες και τα βασανιστήρια, η αγάπη κυριαρχεί, όπως φανερώνεται στις στροφές του ποιήματος. Δυστυχώς, στις μέρες μας, υπάρχει έξαρση των ακραίων και ρατσιστικών ιδεολογιών, ιδεολογίες που στρέφονται ενάντια στο διαφορετικό και καλλιεργούν ένα κλίμα μίσους και φόβου. Είναι λυπηρό που ακόμα και στη χώρα μας, η οποία υπέφερε απ' το ναζισμό, τέτοιες ιδεολογίες να βρίσκουν έδαφος. Οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και χωρών, θα πρέπει να βασίζονται σε ένα πνεύμα αγάπης και συνεργασίας, και όχι μίσους. Ας ελπίσουμε, ότι η κατάσταση θα αλλάξει στο μέλλον, και η ανθρωπότητα δε θα ξαναβιώσει καταστάσεις, σαν τις εικόνες που "ξεπετάγονται" απ' το τραγούδι...!

Ασμα Ασμάτων
Δίσκος: Η Μπαλάντα του Μαουτχάουζεν

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλης

Mουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Τραγουδά η Μαρία Φαραντούρη

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου

με το καθημερνό της φόρεμα

κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,

του Νταχάου κοπέλες,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,

δεν είχε πιά το φόρεμά της

ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ' αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,

κοπέλες του Μπέλσεν,

μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία

μ' ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,

με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είν' η αγάπη μου,

η χαϊδεμένη από τη μάνα της

και τ' αδελφού της τα φιλιά.

Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.