Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Οι γερανοί

Οι γερανοί (ρωσ. Журавли́) είναι ένα από τα πιο γνωστά ρώσικα τραγούδια, σχετικά με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον ποιητή Rasul Gamzatov, από τη Ρώσικη Δημοκρατία του Νταγκεστάν. Οι στίχοι γράφτηκαν αρχικά στην Αβαρική γλώσσα, η οποία ομιλείται στο Νταγκεστάν. Η μετάφραση στα ρώσικα έγινε από τον Ρώσο ποιητή και μεταφραστή Naum Grebnyov. Η μουσική του τραγουδιού συντέθηκε από τον Yan Frenkel, το 1968. Ο Gamzatov σε ένα ταξίδι του στην πόλη Χιροσίμα, εντυπωσιάστηκε από το "Πάρκο
Ειρήνης της Χιροσίμα" και το "Μνημείο Ειρήνης των Παιδιών". Το μνημείο αυτό είναι ένα άγαλμα αφιερωμένο στη μνήμη των παιδιών που πέθαναν εξαιτίας του βομβαρδισμού και κατασκευάστηκε το 1958. Είναι το άγαλμα ενός κοριτσιού με απλωμένα χέρια, ενώ πάνω από το κορίτσι πετά ένας γερανός. Το γλυπτό βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Σαντάκο Σασάκι, μιας νεαρής κοπέλας που πέθανε από τη ραδιενέργεια της βόμβας λίγα χρόνια μετά την επίθεση. Η Σαντάκο πίστευε ότι αν έφτιαχνε χίλιους οριγκάμι γερανούς θα θεραπευόταν. Μέχρι και σήμερα, άνθρωποι (κυρίως παιδιά) απ' όλο τον κόσμο φτιάχνουν τέτοιους χάρτινους γερανούς και τους στέλνουν στη Χιροσίμα όπου τοποθετούνται κοντά στο άγαλμα. Το άγαλμα αυτό επηρέασε τον Gamzatov, και του έδωσε έμπνευση για το γράψιμο των στίχων.

Οι στίχοι του τραγουδιού έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο, και η πρώτη εκτέλεση στα Ελληνικά έγινε από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Στα ρώσικα, η πρώτη εκτέλεση έγινε από τον Mark Bernes.

ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ (Γιάννης Ρίτσος)

Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.

Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.

Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.


Ρώσικη εκτέλεση (Mark Bernes)




Ελληνική εκτέλεση (Μαργαρίτα Ζορμπαλά)



(Ακούγοντας το τραγούδι αυτό μου έρχεται στο μυαλό ο προπαππούς μου, Πέτρος Δ. Γιαννούλης, ο οποίος σκοτώθηκε στον Εμφύλιο.)

Για τη συγγραφή του άρθρου αντλήθηκαν πληροφορίες από την Ελληνική, την Αγγλική και τη Ρώσικη Βικιπαιδεία.

Πηγή στίχων: stixoi.info

3 σχόλια:

  1. Σε ευχαριστώ! Το τραγούδι οι Γερανοί με συγκινεί. Μήπως μπορώ να βρω τους στίχους στη Ρωσική γλώσσα (και γραφή). Έχει σημασία για μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ЖУРАВЛИ
      Мне кажется порою, что солдаты,
      С кровавых не пришедшие полей,
      Не в землю эту полегли когда-то,
      А превратились в белых журавлей.

      Они до сей поры с времен тех дальних
      Летят и подают нам голоса.
      Не потому ль так часто и печально
      Мы замолкаем, глядя в небеса?

      Сегодня, предвечернею порою,
      Я вижу, как в тумане журавли
      Летят своим определенным строем,
      Как по полям людьми они брели.

      Они летят, свершают путь свой длинный
      И выкликают чьи-то имена.
      Не потому ли с кличем журавлиным
      От века речь аварская сходна?

      Летит, летит по небу клин усталый -
      Летит в тумане на исходе дня,
      И в том строю есть промежуток малый -
      Быть может, это место для меня!

      Настанет день, и с журавлиной стаей
      Я поплыву в такой же сизой мгле,
      Из-под небес по-птичьи окликая
      Всех вас, кого оставил на земле.

      Διαγραφή

Εδώ μπορείτε να γράφετε τα σχόλιά σας.