Το blog του V@ssili: Χιροσίμα 06/08/1945

Χιροσίμα

(Σημείωση: Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε χτες, αλλά δημοσιεύεται σήμερα.)

Χιροσίμα, 06/08/1945, μετά τις 8:15 εκείνο το πρωινό, τίποτα δεν θα ήταν πια ίδιο στην πόλη...! Σαν σήμερα, πριν 69 χρόνια, για πρώτη φορά στην ιστορία σε περίοδο πολέμου, γίνεται χρήση της ατομικής βόμβας, από τους Αμερικάνους εναντίον της Ιαπωνίας. Ο πόλεμος στην Ευρώπη έχει τελειώσει με την άνευ όρων συνθηκολόγηση των ναζί (9 Μαΐου 1945), αλλά το μέτωπο του Ειρηνικού συνεχίζεται. Οι Ιάπωνες, όμως, σύμμαχοι των ναζί στις δυνάμεις του Άξονα, διακηρύττουν ότι δεν πρόκειται να παραδοθούν, θα πολεμήσουν μέχρις εσχάτων, μέχρι οι Αμερικάνοι να μπουν στην ίδια την Ιαπωνία . Τότε, οι Αμερικάνοι αποφασίζουν, ότι η χρήση της ατομικής βόμβας αποτελούσε τη μόνη ... λύση, προκειμένου να παραδοθούν οι Ιάπωνες και να μετριαστούν οι αμερικανικές απώλειες, αν συνεχιζόταν ο πόλεμος και γινόταν απόβαση. Έτσι, στις 6 Αυγούστου του 1945, στις 8:15, η πρώτη ατομική βόμβα, με την ονομασία "μικρό αγόρι" (little boy), πέφτει στη Χιροσίμα. Το αεροπλάνο που τη μεταφέρει ονομάζεται "Enola Gay", το όνομα της μητέρας του πιλότου, συνταγματάρχη Πολ Τίμπετς (1915 - 2007) (Enola Gay Tibbets). Τι ειρωνεία, η μάνα που δηλώνει τη γέννηση και την αρχή της ζωής, να γίνει συνώνυμο του πιο φρικτού όπλου που έχει φτιαχτεί ποτέ, συνώνυμο του θανάτου...! Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν ακαριαία από την έκρηξη είναι περίπου 70.000...! Λόγω της έκθεσης στην ακτινοβολίας και τραυμάτων, τους επόμενους μήνες, άλλοι 60.000 άνθρωποι απεβίωσαν. Οι περισσότεροι (περίπου 60%) πέθαναν από την αρχική θερμοκρασία (από ακαριαία ολική εξαέρωση ή τήξη του σώματος μέχρι εγκαύματα), 20% σκοτώθηκαν απ' το ωστικό κύμα και 20% από έκθεση στην ακτινοβολία. Απ' το 1945, αρκετές χιλιάδες έχουν πεθάνει από ασθένειες που προκάλεσε η έκρηξη της βόμβας, όπως λευχαιμία, λέμφωμα, καρκίνο των πνευμόνων και άλλα είδη καρκίνου. Η πόλη σχεδόν ισοπεδώθηκε, περίπου το 69% των οικοδομημάτων καταστράφηκε. Η πόλη ανοικοδομήθηκε μετά τον πόλεμο. Στο σημείο της έκρηξης, το μόνο κτήριο που έμεινε όρθιο, στέκει ακόμα εκεί, στη κατάσταση που βρέθηκε αμέσως μετά την έκρηξη, για να θυμίζει σε όλους το γεγονός. Είναι το μνημείο ειρήνης της Χιροσίμα ή "Θόλος της Ατομικής Βόμβας", και έχει χαρακτηριστεί ως "Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO". Οι δημοτικές αρχές της πόλης συνεχίζουν να υποστηρίζουν την κατάργηση όλων των πυρηνικών όπλων. Στην πόλη υπάρχει ακόμα το "Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα", αφιερωμένο στα θύματα της έκρηξης. Εκεί υπάρχουν διάφορα μνημεία και κτίρια, το καθένα αφιερωμένο σε μια διαφορετική πλευρά της επίθεσης. Αν θυμάστε από παλιότερη ανάρτησή μου (δείτε ΕΔΩ), ο Ρώσος ποιητής Rasul Gamzatov, εμπνεύστηκε τους στίχους του ρώσικου τραγουδιού "Οι γερανοί", από το άγαλμα ενός μικρού κοριτσιού στο πάρκο αυτό, της Σαντάκο Σασάκι, που πέθανε από τη ραδιενέργεια της βόμβας λίγα χρόνια μετά την επίθεση. Το άγαλμά της είναι αφιερωμένο στη μνήμη των παιδιών που πέθαναν. Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου του 1945, οι Αμερικάνοι ρίχνουν ατομική βόμβα στην πόλη Ναγκασάκι, με όνομα "χοντρός άντρας" (fat man). Ωστόσο, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Ναγκασάκι, τα αποτελέσματά της στο έδαφος ήταν λιγότερο καταστροφικά από αυτά της βόμβας στη Χιροσίμα, αν και οι συνέπειες της ραδιενέργειας ήταν εξίσου θανατηφόρες. Η Ιαπωνία συνθηκολογεί στις 15 Αυγούστου του 1945. Ο πιλότος, Πολ Τίμπετς, δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφαση να πέσει η βόμβα. Σε μια συνέντευξη του 1975 δήλωσε "Είμαι περήφανος που μπόρεσα ν' αρχίσω με το τίποτα, να σχεδιάσω την επιχείρηση και να δουλέψει όσο τέλεια δούλεψε... Κοιμόμουν ήσυχος κάθε βράδυ.". Το Μάρτιο του 2005 δήλωσε "αν με βάλετε στις ίδιες συνθήκες, σίγουρα, θα το ξανάκανα". Πρόσφατα, στις 28 Ιουλίου 2014, πέθανε ο τελευταίος επιζών απ' το πλήρωμα, ο πλοηγός Theodore Van Kirk (1921 - 2014).

Τα παραπάνω, μας βοήθησαν, έστω και νοερά, να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή. Όπως προσέξατε, τόνισα ιδιαίτερα τους αριθμούς των νεκρών, το πώς πέθαναν, τις υλικές καταστροφές, αλλά και τα μνημεία που μας θυμίζουν το καταστροφικό γεγονός. Το έκανα αυτό για να κατανοήσουμε το πόσο καταστροφικά είναι τα νέα "υπερ - όπλα", ιδιαίτερα τα πυρηνικά, και πού μπορεί να οδηγήσει η δίψα του ανθρώπου για δύναμη και υπεροχή. Στη Χιροσίμα πέθαναν χιλιάδες άμαχοι, ακόμα και μικρά παιδιά, από το καταστροφικό αυτό όπλο. Τονίζω ιδιαιτέρως το "άμαχοι"...! Ο σύγχρονος άνθρωπος διακατέχεται από αλαζονεία, η οποία τον ωθεί στην κατασκευή όλο και πιο καταστροφικών όπλων, όπλων μαζικής καταστροφής, που με το πάτημα ενός κουμπιού, μίλια μακριά, ισοπεδώνουν μέχρι και πόλεις ολόκληρες. Τα μνημεία, σαν αυτά της Χιροσίμα, δυστυχώς, δεν λειτουργούν ανασταλτικά στη δίψα του ανθρώπου για δύναμη, τα προσπερνά αδιάφορα, δεν διδάσκεται απ' το παρελθόν, και η ιστορία επαναλαμβάνεται...! Μακάρι, κάποτε στο μέλλον, οι λαοί να καταλάβουν, ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πιο πολλά απ' αυτά που τους χωρίζουν! Η ένοπλη ειρήνη δεν είναι λύση, ούτε η παγκόσμια κυριαρχία των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και συνασπισμών. Η λύση είναι η επίλυση των διαφορών των κρατών μέσα από τον διάλογο και τις αμοιβαίες υποχωρήσεις, ο αλληλοσεβασμός, η συναδέλφωση και η συνεργασία μεταξύ των λαών...! Ο πλανήτης πρέπει να απαλλαγεί από τα καταστροφικά πυρηνικά όπλα (πυρηνικός αφοπλισμός). Σταδιακά στο μέλλον, με την επίλυση των διαφορών, ίσως επέλθει και ο παγκόσμιος αφοπλισμός. Ένας πλανήτης που τα κράτη δε θα έχουν στρατούς, θα έχουν επιλύσει τις διαφορές τους, τα χρήματα θα επενδύονται σε τομείς όπως η παιδεία, η υγεία και η έρευνα αντί για όπλα, οι λαοί θα ζουν αδελφωμένοι και θα συνεργάζονται για μια καλύτερη ζωή...! Ένας κόσμος γεμάτος ειρήνη και αγάπη, και όχι πόλεμο και μίσος...!

-------------------------------------------------------------------

Όταν ήμουν στην Β' Γυμνασίου, ο φιλόλογος μας, κύριος Βωβός, μας είχε διδάξει ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Τα λουλούδια της Χιροσίμα", της Εντίτα Μόρρις.

Παραθέτω μια μικρή περίληψη του βιβλίου, όπως αυτή υπάρχει στο σχολικό βιβλίο των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Β' Γυμνασίου

Η υπόθεση του μυθιστορήματος Τα λουλούδια της Χιροσίμα εκτυλίσσεται 15 χρόνια μετά την 6η Αυγούστου 1945, ημέρα της ατομικής έκρηξης στη Χιροσίμα. O Σαμ, ένας νεαρός Αμερικανός, μπαίνει οικότροφος σε ένα σπίτι Γιαπωνέζων. Η νεαρή οικοδέσποινά του Γιούκα προσπαθεί να του κρύψει τα φρικτά της εγκαύματα, το σωματικό και ψυχικό μαρτύριο της οικογένειάς της που υποφέρει από τις συνέπειες της ραδιενέργειας. O Σαμ, μέσα από τη συναναστροφή του με τη Γιούκα, ανακαλύπτει σταδιακά το οικογενειακό τους δράμα, νιώθει αλληλέγγυος με τα θύματα και συμμερίζεται τις αξίες και το στόχο της ζωής της: να συντηρεί τη μνήμη του ολοκαυτώματος και να αγωνίζεται για την ειρήνη, ενάντια στην ανθρώπινη βαρβαρότητα.

Το απόσπασμα του βιβλίου που υπάρχει στο σχολικό βιβλίο της Λογοτεχνίας, μπορείτε να το διαβάσετε στη σελίδα του ψηφιακού σχολείου, κάνοντας κλικ ΕΔΩ.

------------------------------------------------------------------------

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ & ΒΙΝΤΕΟ