Η ευτυχία στον σύγχρονο κόσμο

Μια εικόνα με πολλά νοήματα, που κοινοποίησε μια φίλη στο facebook. Δείχνει πως στις σύγχρονες κοινωνίες της αφθονίας, παρόλο που οι άνθρωποι έχουν πληθώρα αγαθών, δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά πλεονέκτες, επιδιδόμενοι σε ένα συνεχές κυνήγι του πλούτου! Ο καπιταλισμός, που τη χειρότερη απ' τις μορφές του βιώνουμε στη χώρα μας, δημιουργεί την εντύπωση ότι το χρήμα και η συγκέντρωση αγαθών είναι ο πρωταρχικός στόχος του ανθρώπου. Οι ανθρώπινες σχέσεις και τα συναισθήματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα, και όποιοι τα εκφράζουν χαρακτηρίζονται γραφικοί! Προπαντός, η κοσμοθεωρία αυτή για τη ζωή, καλλιεργείται όχι μόνο απ' την κοινωνία και την οικογένεια, αλλά και απ' το σχολείο, όπου κυριαρχεί ο εξοντωτικός ανταγωνισμός, η χρησιμοθηρία και η φαιδρότητα. Ας αναλογιστούμε, ότι πολλοί βλέπουν τις σπουδές, και αργότερα την εργασία, ως καταξίωση και μέσο συγκέντρωσης πλούτου. Οι ψεύτικες ελπίδες του καπιταλισμού ότι μέσα απ' τον πλούτο έρχεται η ευτυχία, καταρρέουν, όταν το άτομο συνειδητοποιήσει ότι, μπορεί να συγκέντρωσε αγαθά, αλλά παραμένει ψυχικά ανολοκλήρωτος, χωρίς σχέσεις, αποξενωμένος, δηλαδή δεν κατέκτησε την ευτυχία! Ίσως, θα έπρεπε να δούμε την πραγματικότητα σαν το παιδάκι της δεύτερης φωτογραφίας. Να χαιρόμαστε με τα πιο απλά πράγματα! Ας κοιτάξουμε γύρω μας, σίγουρα θα βρούμε πολλά πράγματα να μας κάνουν ευτυχισμένους... Μια συνάντηση με ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, μερικές θετικές κουβέντες, η φύση...! Η ευτυχία έρχεται μέσα από τα πιο απλά πράγματα και την καλοψυχία...!

Μετάφραση:

Πρώτη εικόνα:
Έχει ένα i-phone, υπολογιστή mac, x-box, ps3, wii, ίντερνετ, χαρτζιλίκι περισσότερο απ' τον προϋπολογισμό των περισσότερων οικογενειών... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!

Δεύτερη εικόνα:
Χρησιμοποιεί μια πέτρα σαν φωτογραφική μηχανή. ΤΟ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Η μελαχρινή Μολδαβή

Σοβιετικές αντάρτισσες στην Ουκρανία, 1940

"Η μελαχρινή Μολδαβή" (ρωσ. Смуглянка Молдаванка) είναι ρώσικο τραγούδι γραμμένο το 1940 σε στίχους Yakov Shvedov και μουσική του Anatoliy Grigorevich Novikov. Η σύνθεσή του ανατέθηκε από τη Στρατιωτική Διοίκηση του Κιέβου (Киевский вое́нный о́круг), ως μέρος μιας σουίτας προς τιμήν του Grigory Kotovsky, αρχηγού δύο Μολδαβικών εξεγέρσεων στη Βεσσαραβία (περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης, οριοθετημένη από τους ποταμούς Δνείστερο και Προύθο), ενάντια στη Ρωσική Αυτοκρατορία, το 1905 και το 1915.

Είναι γραμμένο σε στυλ παραδοσιακού μολδαβικού τραγουδιού. Το τραγούδι αποδίδει φόρο τιμής στις αντάρτισσες του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου (1917 - 1922). Οι στίχοι λένε ότι ένας νεαρός άνδρας ερωτεύτηκε μια όμορφη μελαχρινή Μολδαβή που μάζευε σταφύλια, η οποία αποδείχθηκε ότι ήταν αντάρτισσα, και τον πείθει να ενταχθεί και αυτός στις τάξεις των ανταρτών.

Το τραγούδι συνδέθηκε, επίσης, και με τους Σοβιετικούς αντάρτες και την αντίστασή τους ενάντια στους κατακτητές, κατά την ναζιστική κατοχή περιοχών της ΕΣΣΔ. Η παρουσίαση του τραγουδιού το 1973 στη Σοβιετική ταινία "Μόνο οι έμπειροι πάνε στη μάχη" (В бой идут одни „старики“), το έκανε ευρύτερα γνωστό στη Σοβιετική Ένωση, εντάσσοντάς το στην λαϊκή παράδοση.

Η σημαία της
Σοβιετικής Δημοκρατίας της Μολδαβίας
(1940 - 1991)

Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι ένα τμήμα της σημερινής Μολδαβίας , η Υπερδνειστερία, καθώς και περιοχές της σημερινής Ουκρανίας, αποτέλεσαν την Μολδαβική Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατρατία (μολδ. Република Аутономэ Советикэ Cочиалистэ Молдовеняскэ) που άνηκε στην Σοβιετική Δημοκρατίας της Ουκρανίας, την περίοδο 1924 - 1940. Το 1940, η προαναφερθείσα αυτόνομη δημοκρατία, μαζί με την περιοχή της Βεσσαραβίας, συγκρότησαν την Μολδαβική Σοβιετική Σοσιαλιστική

Δημοκρατία (ρωσ. Молда́вская Сове́тская Социалисти́ческая Респу́блика), μια από τις 15 δημοκρατίες της ΕΣΣΔ. Το 1991, η Σοβιετική Δημοκρατία της Μολδαβίας ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από την ΕΣΣΔ. Η περιοχή της Υπερδνειστερίας έχει από το 1990 κηρύξει την ανεξαρτησία της από τη Μολδαβία, χωρίς αυτή να έχει αναγνωριστεί από τη διεθνή κοινότητα, που τη θεωρεί τμήμα της Μολδαβίας. Σε δημοψήφισμα, η συντριπτική πλειονότητα  των κατοίκων της Υπερδνειστερίας (93,1%) ζητούν την ένωση με τη Ρωσία, με την οποία όμως δεν συνορεύει. Με την κρίση της Κριμαίας, το θέμα της ένωσης επανήλθε. Ο Μολδαβικός λαός είναι διχασμένος, καθώς άλλοι υποστηρίζουν καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία, ενώ άλλοι με τη Ρουμανία. Υπάρχει μια συνεχής διαμάχη, σχετικά με το αν οι Μολδαβοί είναι έθνος από μόνοι τους ή Ρουμανικό φύλο. Επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η Μολδαβική (κατά την Σοβιετική Περίοδο και η Ρώσικη), που στην πραγματικότητα είναι η Ρουμάνικη.

Αλλά, ας επανέλθουμε στο τραγούδι. Οι παρακάτω στίχοι προέκυψαν από την Αγγλική μετάφραση του τραγουδιού, που υπάρχει στο αντίστοιχο λήμμα της Αγγλικής Βικιπαίδειας.

ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Μια φορά, μια καλοκαιρινή αυγή,
κοίταξα την πόρτα του διπλανού κήπου
Εκεί ήταν, μια μελαχρινή Μολδαβή,
ένα κορίτσι που μάζευε σταφύλια
Κοκκίνισα και χλόμιασα!
Ξαφνικά, θέλω να πάω να της πω:
"Ας κάτσουμε πλάι στο ποτάμι,
και ας υποδεχτούμε την καλοκαιρινή αυγή"!

ΡΕΦΡΑΙΝ
Ο πράσινος σφένδαμος είναι φουντωτός και τα φύλλα του σκαλιστά
Είμαι ερωτευμένος και στέκομαι ντροπαλά κοντά σου!
Το πράσινο του σφενδάμου, και είναι φουντωτός
Ναι, όλα φουντωτά και σκαλιστά!

Αλλά η μελαχρινή Μολδαβή
λέει στον νεαρό δυνατά:
"Μια ομάδα Μολδαβών ανταρτών
είμαστε έτοιμοι να συγκεντρωθούμε.
Νωρίτερα σήμερα, οι αντάρτες
έφυγαν απ' τα πατρικά σπίτια τους.
Ο δρόμος σε περιμένει
για τους αντάρτες στο δάσος!"

ΡΕΦΡΑΙΝ

Έτσι η μελαχρινή Μολδαβή
έφυγε για το μονοπάτι του δάσους.
Και είχα την πίκρα να δω
ότι αυτή δε με κάλεσε μαζί της!
Και το μελαχρινό κορίτσι απ' τη Μολδαβία
συχνά το σκέφτομαι τη νύχτα!
Ξαφνικά, το μελαχρινό κορίτσι μου
το είδα στην ομάδα (των ανταρτών)!

Ο πράσινος σφένδαμος είναι φουντωτός, και τα φύλλα του σκαλιστά!
Γεια σου νεαρέ άντρα, καλέ μου, αγαπημένε μου!
Το πράσινο του σφενδάμου, και είναι φουντωτός,
Ναι, όλα φουντωτά και σκαλιστά!

Η Χορωδία του Κόκκινου Στρατού, από τους πιο γνωστούς ερμηνευτές του τραγουδιού.



--------------------------------------------------

Για τη συγγραφή της ανάρτησης, χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την Αγγλική Βικιπαίδεια.

Αφιέρωμα της ΝΕΡΙΤ στα εκατό χρόνια από την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Πηγή εικόνας: ΝΕΡΙΤ

Με αφορμή την συμπλήρωση ενός αιώνα από την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ΝΕΡΙΤ θα μεταδώσει το Σαββατοκύριακο ένα τηλεοπτικό ιστορικό αφιέρωμα.

Συγκεκριμένα, το Σάββατο 28 Ιουνίου στις 14.00 θα μεταδοθεί το ντοκιμαντέρ του BBC «ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» (Ι was there, the Great War Interviews), παραγωγής 2014.

Πρόκειται για ένα συγκινητικό αφιέρωμα στο ανθρώπινο πρόσωπο του πολέμου, μέσα από τα εκθέματα του Αυτοκρατορικού Μουσείου Πολέμου (Imperial War Museum) στο Λονδίνο – ένας εξαιρετικός θησαυρός που βασίζεται σε μαρτυρίες αυτοπτών κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί ένα μικρό απόσπασμα της σειράς-ορόσημο του BBC με τίτλο «The Great War» που γυρίστηκε πριν από 50 χρόνια. Μέσα από τις συνεντεύξεις, ζωντανεύουν η φρίκη των βομβαρδισμών, η αγωνία των νεαρών ανδρών που αναγκάστηκαν να γίνουν δολοφόνοι, τα μικρά διαστήματα ειρήνης στα πεδία των μαχών και οι σπαρακτικές ιστορίες γυναικών που έχασαν στο μέτωπο τους κοντινούς τους ανθρώπους.

Την Κυριακή 29 Ιουνίου στις 13.15 η ΝΕΡΙΤ θα μεταδώσει σε μαγνητοσκόπηση τη συναυλία που θα δώσει την προηγουμένη (28.06.14) η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης στο Σαράγεβο.

Υπό τη διεύθυνση του Franz Welser-Möst, η Φιλαρμονική της Βιέννης με τη συμμετοχή της Χορωδίας του Εθνικού Θεάτρου του Σαράγεβο, θα ερμηνεύσει έργα Joseph Haydn, Johannes Brahms, Franz Schubert, Maurice Ravel κ.α., σε μια προσεγμένη τηλεοπτική συμπαραγωγή της EBU, που επιμελήθηκαν οι δημόσιες τηλεοράσεις της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης (BHRT), της Γαλλίας (France Télévisions) και της Γερμανίας (ZDF).

Η συναυλία θα δοθεί μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη Vijećnica της βοσνιακής πρωτεύουσας – ένα σημείο υψηλού συμβολισμού, αφού μόλις λίγα μέτρα μακρύτερα δολοφονήθηκε το 1914 ο αρχιδούκας Φερδινάνδος, γεγονός που πυροδότησε και την έκρηξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

Πηγή: ΝΕΡΙΤ

------------------------------------------------------------------

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Οι πόλεμοι αποτελούν τις πιο μελανές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας του ανθρώπου! Μετά από κάθε πολεμική σύρραξη, οι λαοί επιζητούν την ειρήνη, αλλά δεν αργεί η ώρα που μια νέα πολεμική εστία αρχίζει να καίει, καθώς η ιστορική μνήμη είναι περιορισμένη και επικρατούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Όπως είχε διατυπώσει ο Καρλ Μαρξ: "Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα". Κατά βάθος, κανένας λαός δεν θέλει πόλεμο, αλλά οι έντεχνοι μηχανισμοί προπαγάνδας των ισχυρών φανατίζουν τις μάζες και παρουσιάζουν τον πόλεμο ως μόνο λύση! Οι μόνοι πόλεμοι που είναι αποδεκτοί είναι οι αμυντικοί, στους οποίους υπερασπίζεται η ακεραιότητα μιας χώρας έναντι στον ξένο εισβολέα ( πχ Ελλάδα 1940, Σοβιετική Ένωση 1941)!

Ποια είναι, λοιπόν, η λύση για να αποφευχθεί ο πόλεμος; Η ιστορική γνώση, χωρίς δογματισμούς και μονομέρεια! Ο σύγχρονος άνθρωπος επιβάλλεται να γνωρίζει καλά, εκτός απ' την ιστορία της πατρίδας του, και παγκόσμια ιστορία! Δυστυχώς κάτι τέτοιο στην Ελλάδα δεν ισχύει...! Εδώ επικρατεί μια "Ελληνοκεντρική" άποψη για την ιστορία. Επιμένουμε διαρκώς σε ένα λαμπρό ιστορικό παρελθόν (Αρχαιότητα, Βυζάντιο), δίνοντας λιγότερη σημασία σε σχετικά πρόσφατα γεγονότα της ιστορίας. Για παράδειγμα την Αρχαιότητα και το Βυζάντιο τα έχω διδαχτεί ... 3 ... φορές (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο). Νεότερη ιστορία δεν έχω διδαχθεί ποτέ ολοκληρωμένα στο σχολείο. Είναι σημαντικό οι μαθητές της χώρας να γνωρίζουν για γεγονότα όπως οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι, η Κατοχή, η Εθνική Αντίσταση, ο Εμφύλιος, η Χούντα...! Είναι αρκετά σημαντικό το λαμπρό παρελθόν της Αρχαιότητας και του Βυζαντίου, αλλά πρέπει να επικεντρωθούμε και στη Νεότερη Ιστορία, σε Ελληνικό και Παγκόσμιο επίπεδο!

Αν κάποιος έχει κατανοήσει τη ματαιότητα ενός πολέμου, τα δεινά και τις καταστροφές που προκαλεί στις ανθρώπινες ψυχές, τους νεκρούς και τα ορφανά, την καταστροφή σημαντικών τομέων μιας χώρας, όπως η παιδεία, η υγεία, η βιομηχανία και η οικονομία, δεν θα θέλει πόλεμο, αλλά ειρήνη. Μόνο με ιστορική γνώση, χωρίς δογματισμούς, θα τεθούν οι βάσεις για την συμφιλίωση των λαών, την συνεργασία και τον γόνιμο διεθνισμό...! Ίσως φτάσει στο μέλλον μια μέρα, που οι διαφορές των κρατών δεν θα λύνονται με τη δύναμη των όπλων, αλλά με τη δύναμη της διπλωματίας...!

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΣ!

Ο μικρός Τζέι

Ο μικρός Τζέι έχει γίνει το πρόσωπο των ημερών, με την αγάπη του για τον παίκτη της Εθνικής μας Γιώργο Σαμαρά και τους πανηγυρισμούς του για τη νίκη της Ελλάδας στο ματς με την Ακτή Ελεφαντοστού! Ο Τζέι γεννήθηκε το 2003 με σύνδρομο down, και έχει αντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα υγείας. Ζει στη Βόρεια Ιρλανδία και είναι φανατικός οπαδός της Σκωτσέζικης ομάδας ποδοσφαίρου "Σέλτικ", στην οποία μέχρι πρόσφατα αγωνιζόταν ο Γιώργος Σαμαράς. Η σχέση του με τον άσο της εθνικής ομάδας είναι ιδιαίτερη, ο Σαμαράς τον είχε πάρει μαζί του σε προπόνηση της Σέλτικ, ενώ στον αγώνα στο Πάρκχεντ, όπου η Σέλτικ κατέκτησε τον τίτλο στη Σκωτία, ο διεθνής μας τον πήρε αγκαλιά, για να κάνουν μαζί τον γύρο του θριάμβου στο γήπεδο. Το σχετικό βίντεο έχει ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο επισκέψεις στο διαδίκτυο. Στον πρόσφατο αγώνα της εθνικής μας, ο μικρός Τζέι πανηγύρισε για το επιτυχημένο πέναλτι του αγαπημένου του ποδοσφαιριστή, φορώντας τη φανέλα της Εθνικής. Η ιστορία του συγκίνησε τους Έλληνες φιλάθλους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα διαδικτυακό κίνημα, με αίτημα η ΕΠΟ να καλέσει τον μικρό στη Βραζιλία, για να δει από κοντά τον φίλο του και τον αγώνα της Εθνικής με την Κόστα Ρίκα. Η σχετική σελίδα στο facebook (O JAY PAEI Mundial") έχει συγκεντρώσει χιλιάδες like, ενώ υπάρχει υποστήριξη του εγχειρήματος και από μεγάλες διαδικτυακές σελίδες. Η ΕΠΟ αποδέχτηκε το αίτημα, και έκανε πρόταση στον Τζέι, αλλά αυτός και η οικογένειά του δεν θα καταφέρουν να έρθουν, καθώς έχουν ξεκινήσει τις διακοπές τους. Παρόλα αυτά, ο μικρός ευχαρίστησε τον φίλο του, Γιώργο Σαμαρά, για την πρόσκληση, δήλωσε λυπημένος που δεν θα πάει και ευχήθηκε η Ελλάδα να κατακτήσει το Μουντιάλ. Ο Σαμαράς, σε δηλώσεις του, μετά τον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού, δήλωσε ότι ο μικρός του δίνει δύναμη, νιώθει την αγάπη του, και ότι οι διεθνείς θα του δώσουν ως δώρο, μια φανέλα της Εθνικής με τις υπογραφές όλων των παικτών.

Τέτοιες ιστορίες είναι για να μας υπενθυμίζουν την ύπαρξη συνανθρώπων μας με ιδιαίτερα προβλήματα, για τους οποίους εμείς αδιαφορούμε, εκούσια ή ακούσια. Στα άτομα αυτά, πρέπει να δίνονται ίσες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους, να γίνονται διακρίσεις εις βάρος του και η κοινωνία να τα "αγκαλιάσει".  Είναι πραγματικά λυπηρό, στην σημερινή Ελλάδα, παιδιά με σωματική ή διανοητική αναπηρία να μην έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση προσαρμοσμένη στο πρόβλημά τους, λόγω υποβάθμισης των Ειδικών Σχολείων, περικοπών και έλλειψης εξειδικευμένων καθηγητών, ή οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας για τα άτομα αυτά να είναι χαμηλής ποιότητας ή πανάκριβες. Απ' την άλλη, η τεχνοκρατική παιδεία που παρέχεται, δεν διδάσκει την ανοχή στο διαφορετικό και την αλληλεγγύη, αλλά δημιουργεί ανθρώπους χωρίς αισθήματα, με έμφυτη την αδιαφορία για τους άλλους. Είναι καθήκον μιας χώρας, αν θέλει να λέει ότι έχει κοινωνικό κράτος, να δημιουργήσει μηχανισμούς και υποδομές, ώστε αυτοί οι ταλαιπωρημένοι συνάνθρωποί μας να μην αισθάνονται απομονωμένοι, να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή (πχ μόρφωση), και να νιώθουν μέλη της κοινωνίας. Σε αυτόν τον στόχο, εκτός απ' την ανθρωπιστική παιδεία, μπορεί να συντελέσει και ο γόνιμος αθλητισμός, μέσω της ενασχόλησης των ατόμων αυτών ή με τη στήριξή τους από συλλόγους, ώστε να αναδειχθεί η καθημερινότητά τους, μέσα από ένα τομέα της καθημερινότητας (αθλητισμός), που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής, και μπορεί να καλέσει σε ευαισθητοποίηση (πχ οι διοργανώσεις των special olympics). Μόνο έτσι θα τεθούν τα θεμέλια για την κοινωνία των πολιτών, στην οποία όλοι θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, με σεβασμό στην διαφορετικότητα, αμοιβαία αλληλεγγύη και ομόνοια!

Οι πανηγυρισμοί του μικρού Τζέι για το γκολ του Σαμαρά!

Μια άποψη για τις ιδιωτικοποιήσεις

Με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει μέρος της ΔΕΗ, μέσω αυτής της ανάρτησης, θα ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου για τις αποκρατικοποιήσεις εταιρειών, όπως η ΔΕΗ, των οποίων οι υπηρεσίες εξυπηρετούν άμεσα το κοινωνικό σύνολο.

Θεωρώ ότι η ενέργεια, η ύδρευση, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές και η άμυνα είναι δομές ενός κράτους που δεν μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν! Ιδιαίτερα το ρεύμα και το νερό αποτελούν τα σημαντικότερα κοινωνικά αγαθά, απουσία των οποίων, ο σύγχρονος άνθρωπος αδυνατεί να ζήσει. Απ' την άλλη, οι μεταφορές, οι τηλεπικοινωνίες και η αμυντική βιομηχανία έχουν νευραλγική σημασία για τη λειτουργία και την ασφάλεια της πολιτείας και του κοινωνικού συνόλου. Με τον έλεγχο της πολιτείας, σε μια ευνομούμενη χώρα πάντα, διασφαλίζεται ο κοινωνικός χαρακτήρας των παρεχόμενων υπηρεσιών, η πρόσβαση των πολιτών, ανεξαιρέτως, σε αυτές, καθώς και η προστασία τους από την εκμετάλλευση! Το κράτος οφείλει να δείχνει ευαισθησία στις κοινωνικές ανάγκες, μέσω της σωστής λειτουργίας των δομών του!

Όπως προείπα, βέβαια, όλα τα παραπάνω μπορούν να πραγματωθούν μόνο σε μια χώρα όπου υπάρχει αλληλεπίδραση κράτους - πολίτη και σεβασμός. Αυτό, βέβαια, δεν συνέβη ποτέ στη χώρα μας, καθώς η λειτουργία των οργανισμών αυτών, έως τώρα, δεν είναι σωστή και πολλές φορές δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών. Αρκεί η αναφορά φαινομένων όπως όργια σπαταλών, αναξιοκρατία, νοσηρές νοοτροπίες και αδιαφορία, όχι μόνο απ' το κράτος, αλλά και από μερίδα εργαζομένων.

Συνεχίζοντας, πολλοί απ' αυτούς τους οργανισμούς αντιμετωπίζουν προβλήματα, τόσο οικονομικά όσο και εργασιακά. Η λύση δεν μπορεί να έρθει με το κλείσιμο (π.χ ΕΡΤ) ή την πώλησή τους, αλλά με ριζοσπαστικές αλλαγές απ' την μεριά της πολιτείας, με γνώμονα όχι τη χρησιμοθηρία και τα κομματικά συμφέροντα, αλλά πάντα με στόχο την εξυπηρέτηση των πολιτών, τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Συμπερασματικά, η άποψή μου είναι, οι εταιρείες αυτές ΔΕΝ πρέπει να πωληθούν, αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί και η επικρατούσα κατάσταση στον τρόπο λειτουργίας τους. Είναι σημαντικό, κράτος και εργαζόμενοι να αντιληφθούν τον κοινωνικό χαρακτήρα των εταιρειών αυτών, ώστε να γίνουν προσπάθειες για την διασφάλισή του. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, τώρα, καλούνται να κινητοποιηθούν ενάντια στις αποφάσεις της κυβέρνησης, με στόχο πάντα το συμφέρον του λαού και όχι το προσωπικό, ώστε να αναπτυχθεί κλίμα αλληλεγγύης μεταξύ όλων των εργαζομένων. Μόνο με αγώνες, συνέπεια και αίσθημα ευθύνης των εργαζομένων, που θα διαμορφώσει αντίστοιχο κλίμα και στην πολιτεία, οι οργανισμοί κοινής ωφέλειας θα λειτουργήσουν υπέρ του λαού και των αναγκών του!

Το παράδοξο των Πανελληνίων

Το παράδοξο των Πανελληνίων

"Όταν άνθρωποι που μέχρι πρότινος δεν σε γνώριζαν ή δε σου μίλαγαν, να σε βλέπουν στο δρόμο και να σε ρωτούν όλο απορία: Παιδί μου τι κάνεις; Πώς πήγες στις πανελλήνιες;"

Βασίλης Αντώνενας

Συγχαρητήρια στην Εθνική μας!

Πηγή εικόνας: ΝΕΡΙΤ

Μέσω αυτής της ανάρτησης, θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήριά μου στην Εθνική μας ομάδα, για τη χθεσινή μεγαλειώδη νίκη της έναντι της Ακτής Ελεφαντοστού, με σκορ 2 - 1! Η νίκη μας σε αυτόν τον αγώνα, σε συνδυασμό με τη νίκη της Κολομβίας επί της Ιαπωνίας, με σκορ 1 - 4, μας εξασφάλισε την πρόκριση στους 16 του Μουντιάλ, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου. Συγχαρητήρια σε όλους τους παίκτες για την προσπάθειά τους, και ιδιαίτερα στους σκόρερ της βραδιάς, τον Ανδρέα Σάμαρη (γκολ στο 42') και τον Γιώργο Σαμαρά, που με την επιτυχή εκτέλεση του πέναλτι στις καθυστερήσεις (93'), διαμόρφωσε το τελικό σκορ. Στο 74' δεχθήκαμε γκολ από τον παίκτη της Ακτής Ελεφαντοστού Γουίλφριντ Μπόνι. Τα συγχαρητήριά τους στους παίκτες, απέστειλαν, με τηλεγραφήματα, ο πρόεδρος της δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ανδριανός και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Το επόμενο παιχνίδι της Εθνικής είναι την Κυριακή 29/06/14 στις 11:00 μμ, απέναντι στην Κόστα Ρίκα, και θα μεταδοθεί απ' τις συχνότητες της ΝΕΡΙΤ. "...Οι Έλληνες φίλαθλοι πρέπει να βγουν απόψε στους δρόμους για να πανηγυρίσουν διότι το αξίζουν...", ήταν μια απ' τις δηλώσεις του προπονητή της ομάδας, Φερνάντο Σάντος! Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους τους παίκτες και τα στελέχη της ομάδας και εύχομαι να κερδίσουμε στον επόμενο αγώνα...!

(Αναλυτικό ρεπορτάζ για τον αγώνα, μπορείτε να δείτε στο site της ΝΕΡΙΤ, κάνοντας κλικ ΕΔΩ.)

Αθλητισμός, Χρήμα & Εκμετάλλευση

Ένα άρθρο που ήθελα από καιρό να γράψω, για να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου, σχετικά με την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού στις μέρες μας. Αφορμή στάθηκε το φετινό Μουντιάλ στη Βραζιλία, τα υπέρογκα ποσά που ξοδεύτηκαν και η αντίδραση του λαού της Βραζιλίας!

Ξεκινώντας, ο αθλητισμός, όπως καθετί σήμερα, έχει εμπορευματοποιηθεί, όπως προστάζει ο καπιταλισμός. Το "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ" έχει πάει πλέον ... περίπατο...! Σκοπός σήμερα είναι το κέρδος, το θέαμα και μεγάλες μάζες να παρακολουθούν φανατισμένες, σαν σε ρωμαϊκή αρένα, την έκβαση του αγώνα...!

Το σώματι μόνο υγιεί δεν είναι... Πόσα περιστατικά αθλητών που έκαναν χρήση απαγορευμένων ουσιών δεν έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Αθλητές που δεν σεβάστηκαν πάνω απ' όλα τον εαυτό τους και μετά τη χώρα τους, κατέφυγαν στα αναβολικά, για καλύτερες επιδόσεις, προκειμένου να στρέψουν πάνω τους την επικαιρότητα, να κερδίσουν φήμη και πλούτο...! Όσον αφορά το πόσο υγιής είναι ο νους, μαζί με τα παραπάνω, ας θυμηθούμε περιστατικά με αθλητές που ανέβαζαν ρατσιστικά ανέκδοτα, ή δεν γνώριζαν τι είναι ναζιστικός χαιρετισμός...! Είναι φανερό, λοιπόν, πως οι αθλητές που μένουν πιστοί στο δόγμα "νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ" είναι ελάχιστοι...! Ο αθλητισμός, η χαρά της συμμετοχής, αγωνία και η προσπάθεια για καλύτερα αποτελέσματα, έχουν αντικατασταθεί απ' τον πρωταθλητισμό. Σκοπός πια είναι τα ρεκόρ, η προβολή, η καταξίωση και ο πλούτος...!

Ας περάσουμε τώρα στο θέμα αθλητισμός - χρήμα. Όπως προείπα, ο αθλητισμός έχει εμπορευματοποιηθεί. Πώς μπορεί κανείς να το αντιληφθεί; Κοιτάζοντας φυσικά τα τεράστια ποσά που ξοδεύονται... Μεταγραφές παικτών, χορηγοί, διαφημίσεις, στοιχήματα, στάδια και εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται μια μόνο φορά... Υπέρογκα ποσά! Μπορεί κανείς να φανταστεί πώς θα ήταν η κατάσταση αν τα χρήματα αυτά επενδύονταν σε τομείς όπως η βελτίωση της παιδείας, της υγείας και του γόνιμου αθλητισμού; Αν χώρες με φτωχούς λαούς, όπως η Βραζιλία, αντί να αναλαμβάνει Μουντιάλ και Ολυμπιακούς, αντί να χτίζει μεγαλειώδη στάδια, χρησιμοποιούσε τα χρήματα αυτά προς όφελος του λαού, προκειμένου να ανεβάσει το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο...! Αλλά, να μην πάμε μακριά, έχουμε για παράδειγμα τους δικούς μας Ολυμπιακούς του 2004. Εγκαταστάσεις που ρημάζουν και λεηλατούνται, υπέρογκα ποσά... Τη χαρά που νιώσαμε τότε, την πληρώνουμε τώρα, με την οικονομική κρίση, αλλά και την κατάσταση της κοινωνίας, με ένα σύστημα υγείας και παιδείας που έχει φτάσει σε τέλμα.

Και ας έλθουμε και στο θέμα αθλητισμός - εκμετάλλευση! Εργασία κάτω από άθλιες συνθήκες, με εξαντλητικά ωράρια, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, συνθέτουν την εικόνα των εργασιών για το φετινό Μουντιάλ. Δεν έλειψαν βέβαια και οι θάνατοι εργατών! Σε επίπεδο κοινωνίας: εκδίωξη φτωχών ανθρώπων απ' τα σπίτια τους, ξεσηκωμός του λαού ενάντια στις σπατάλες, απεργίες εργαζομένων για τις συνεχείς περικοπές, αστυνομική βία, έξαρση της παιδικής εργασίας και της πορνείας (και της παιδικής...)!

Συμπερασματικά, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι σκοπούς εξυπηρετεί ο σύγχρονος αθλητισμός: παράγοντες ομάδων, μεγαλοεργολάβους, διαφημιστές, πρωταθλητές κτλ.  Ο μόνος που δεν είναι κερδισμένος είναι ο λαός, όχι μόνο λόγω των υπέρογκων δαπανών, αλλά και λόγω της ανυπαρξίας υγειών προτύπων στο χώρο του αθλητισμού, που θα τον οδηγήσουν στην ενασχόληση με αυτόν τον τομέα. Πρέπει να αποφασίσουμε τι αθλητισμό θέλουμε! Αθλητισμό ή πρωταθλητισμό, κέρδος και ρεκόρ ή προβολή του αθλητικού ιδεώδους, αθλητές με ολοκληρωμένη προσωπικότητα ή αθλητές με πνευματική μονομέρεια, υπέρογκα ποσά ή καταμερισμός του πλούτου ώστε να ωφεληθούν οι λαοί;

Στον συμπαθέστατο λαό της Βραζιλίας, στον οποίο εκφράζω τη στήριξη μου στον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και τη φτώχεια, αφιερώνω το τραγούδι "Δεθελοντής". Το τραγούδι αυτό γράφτηκε πριν τους Ολυμπιακούς  του 2004 και πρόβλεψε πλήρως το τι επακολούθησε...!

Ο βασιλιάς της ασφάλτου...!

Εδώ και περίπου μια εβδομάδα έχω αρχίσει μαθήματα οδήγησης. Χθες ήταν η δεύτερη φορά που έπιασα τιμόνι, και μπορώ να πω ότι η αίσθηση της οδήγησης είναι καταπληκτική...!

Μια χιουμοριστική ηχογράφηση του Χάρυ Κλυν, με τίτλο "Ο βασιλιάς της ασφάλτου"!

Κατιούσα

Πύραυλοι Κατιούσα στη μάχη του Βερολίνου (1945)

Με αφορμή το γεγονός ότι σαν σήμερα (22/06/1941) ξεκίνησε η επιχείριση "Μπαρμπαρόσα" των ναζί κατά της Σοβιετικής Ένωσης, θα σας παρουσιάσω ένα ρώσικο τραγούδι, το οποίο έγινε πολύ γνωστό στην Σοβιετική Ένωση εκείνη την περίοδο, την "Κατιούσα" (ρωσ. Катю́ша).

Το τραγούδι συντέθηκε το 1938 από τον Matvei Isaakovich Blanter (ρωσ. Матве́й Исаа́кович Бла́нтер), σε στίχους του Mikhail Vasil'evich Isakovsky (ρωσ. Михаи́л Васи́льевич Исако́вский).

Κατιούσα είναι υποκοριστικό του ονόματος Κατερίνα (Екатерина). Το τραγούδι αναφέρεται σε μια κοπέλα, την Κατιούσα, της οποίας ο άντρας υπηρετεί μακριά στα σύνορα. Αυτή τον αναπολεί και εύχεται να είναι καλά.

Οι σοβιετικοί πύραυλοι Κατιούσα (ΒΜ - 13), που χρησιμοποιήθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό, πιθανότατα, πήραν την ονομασία τους από αυτό το τραγούδι, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο. Η εκδοχή αυτή είναι πειστική, γιατί για πρώτη φορά η πυροβολαρχία έβαλε εναντίον ομάδας φασιστών στην πλατεία Μπαζάρναγια της πόλης Ρούντνια της περιοχής Σμολένσκ στις 14 Ιουνίου του 1941. Και πυροβολούσε από ψηλό απότομο βουνό με απευθείας στόχευση, γι΄αυτό οι στρατιώτες χωρίς καθυστέρηση τη συνέδεσαν στη φαντασία τους με την υψηλή απότομη ακτή στο τραγούδι.

Η πρώτη επίσημη παρουσίαση του τραγουδιού έγινε από την Valentina Batishcheva στο "Παλάτι των Ενώσεων" (ρωσ. Дом союзов) στη Μόσχα. Άλλοι σημαντικοί ερμηνευτές ήταν η Lidia Andreyevna Ruslanova και φυσικά η Χορωδία του Κόκκινου Στρατού.

Στην Ελλάδα, η μουσική του τραγουδιού, με άλλους στίχους είναι γνωστή ως "Ύμνος του ΕΑΜ".

Οι παρακάτω στίχοι είναι δικιά μου μετάφραση της Αγγλικής μετάφρασης του τραγουδιού, την οποία βρήκα στο Διαδικτυακό Αρχείο Μαρξιστών.

ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Οι μηλιές και οι αχλαδιές άνθισαν
Η ομίχλη έπλεε πάνω απ' το ποτάμι
Η Κατιούσα ξεπρόβαλε στην όχθη,
την ψηλή και απόκρημνη

Περπατά, τραγουδώντας ένα τραγούδι,
για έναν γκρι της στέπας αετό
για την αληθινή της αγάπη,
του οποίου τα γράμματα κρατά!

Ω, εσύ τραγούδι της κοπέλας,
πήγαινε με τον λαμπρό ήλιο,
και φτάσε στον στρατιώτη μακριά στα σύνορα,
μαζί με τις ευχές της Κατιούσας.

Ας θυμάται ένα απλό κορίτσι,
και ας ακούσει πως αυτή τραγουδά!
Ας φυλάει την πατρίδα,
όπως η Κατιούσα φυλά την αγάπη τους!

Στο βίντεο που παραθέτω στη συνέχεια, έχω προσαρμόσει τους παραπάνω στίχους. Ερμηνεύει η Χορωδία του Κόκκινου Στρατού.




Ύμνος του ΕΑΜ. Ερμηνεύει η Μαρία Δημητριάδη.



-------------------------------------------------------------------------------

Για τη συγγραφή του άρθρου χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από

• Αγγλική Βικιπαίδεια
• Την Ελληνική Φωνή της Ρωσίας
• Διαδικτυακό Αρχείο Μαρξιστών

Το βίντεο με τις εικόνες, στο οποίο ενσωματώθηκαν οι υπότιτλοι, βρίσκεται στη διεύθυνση: http://youtu.be/vHO6rTgG_W0

Μαθήματα πολιτισμού πάλι από τους Ιάπωνες

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ. Δείχνει πώς ο σεβασμός έχει καλλιεργηθεί σε έναν λαό, μια έννοια που για την πλειοψηφία των Ελλήνων αποτελεί άγνωστη λέξη...!

Μια ματιά γύρω μας, αρκεί...!

Μαθήματα πολιτισμού πάλι από τους Ιάπωνες (Photos)

Τι κι αν ήταν πικραμένοι από το 0-0 με την Ελλάδα και τη «φτωχή» παρουσία της ομάδας τους; Οι φίλαθλοι της Ιαπωνίας παρέδωσαν ξανά μαθήματα συμπεριφοράς από τα οποία θα έπρεπε όλοι να παραδειγματιστούμε...

Μετά το τελευταίο σφύριγμα όλοι τους κάθισαν να καθαρίσουν την κερκίδα τους (και όχι μόνο) αφήνοντας με ανοιχτό το στόμα τους υπόλοιπους θεατές. Σκούπισαν, μάζεψαν τα σκουπιδάκια και τα τοποθέτησαν σε ειδικές σακούλες που είχαν φέρει μαζί τους στο γήπεδο (και που χρησιμοποίησαν ανεμίζοντάς τες στη διάρκεια του αγώνα για να δημιουργήσουν... χρώμα στις κερκίδες) και στη συνέχεια τις άφησαν στον ειδικό χώρο για να τις μαζέψουν τα απορριμματοφόρα.

Αρκετοί Βραζιλιάνοι ενθουσιάστηκαν τόσο με την κίνηση των Ιαπώνων που θέλησαν να τους βοηθήσουν και να τους μιμηθούν. Οι ίδιοι οι Ιάπωνες δήλωναν πως γι’ αυτούς δεν είναι κάτι… σπουδαίο, αλλά αποτελεί πλέον συνήθεια που δείχνει το σεβασμό τους στο χώρο που τους φιλοξενεί.

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Όμορφη πόλη

Περπατώντας σήμερα το απόγευμα στο Αλιβέρι... Ένα τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό...

ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ

Στίχοι:   Γιάννης Θεοδωράκης

Μουσική:   Μίκης Θεοδωράκης

Όμορφη πόλη φωνές μουσικές

απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές

ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα

βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα

τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα

θα γίνεις δικιά μου

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα

τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα

θα γίνεις δικιά μου

Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν

η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Πηγή στίχων: stixoi.info

Το τραγούδι των Κοζάκων του Ντον

"Το τραγούδι των Κοζάκων του Ντον" ή "Τραγούδι των ιππέων" είναι ρώσικο τραγούδι του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (ονομασία του Β' ΠΠ στη Ρωσία). Δεν κατάφερα να βρω πολλές πληροφορίες γι' αυτό το τραγούδι, ούτε καν το σωστό όνομά του, παρά μόνο μια αγγλική μετάφραση στο Youtube, απ' όπου προέκυψαν οι Ελληνικοί στίχοι που θα παραθέσω στη συνέχεια. Οι στίχοι του τραγουδιού δημιουργούν καταπληκτικές εικόνες, όπως αυτή με τον Κοζάκο να καλπάζει με το άλογό του στη στέπα με το σπαθί του ψηλά να σφυρίζει στον άνεμο...!

Η σημαία των Κοζάκων του Ντον

Ο Ντον (ρωσ. Дон) είναι ποταμός της Ρωσίας, που πηγάζει κοντά στην πόλη Νοβομοσκόφσκ, ΝΑ της Μόσχας, και εκβάλλει στη Αζοφική Θάλασσα, στα βόρεια της Μαύρης Θάλασσας. Κατά μήκος αυτού του ποταμού εγκαταστάθηκαν Κοζάκοι. Οι Κοζάκοι του Ντον έχουν μεγάλη στρατιωτική παράδοση, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην ιστορική πορεία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, συμμετέχοντας σε όλους τους μεγάλους πολέμους της.

ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ένα σύνταγμα Κοζάκων του Ντον βαδίζει στη στέπα
Ένας Κοζάκος χαμηλώνει το κεφάλι απελπισμένος
Ω, του λείπει το σπίτι του!
Το χαλινάρι πέφτει στη χαίτη του αλόγου του!

Ω, το καπέλο του από προβιά είναι ακατάστατο
Η νοσταλγία για το σπίτι του τον σκοτώνει
Α, κοιτάζει την απέραντη στέπα
Μέχρι εκεί που δεν φαίνεται τίποτα

Ο Κοζάκος κουνά το κεφάλι του
και λέει λυπημένος στους συντρόφους του
"Ω, η καρδία μου πονά!
Πόσο θα ήθελα να είμαι σπίτι τώρα!"

Πετώντας κατά μήκος του δρόμου
Αποβάλλοντας το αίσθημα θλίψης
Α, καλπάζοντας με το άλογο με τη μέγιστη ταχύτητα
Με το σπαθί του να σφυρίζει ψηλά

Ο ένδοξος στρατός μας είναι στις στέπες
Όλοι προχωρούν τραγουδώντας σαν τα αηδόνια
"Αγαπημένη μου πατρίδα,
Δέξου μια υπόκλιση απ' τον κόκκινο Κοζάκο!"

(Η Χορωδία του Κόκκινου Στρατού ερμηνεύει το τραγούδι το 1972. Στο βίντεο, ενσωμάτωσα Ελληνικούς υπότιτλους.)



Πηγή πληροφοριών για τον Ντον και τους Κοζάκους: Ελληνική & Αγγλική Βικιπαίδεια

Η αρχική φωτογραφία δείχνει Κοζάκους απ' την περιοχή της Ρωσίας Kuban (ρωσ. Кубань) στην πρώτη παρέλαση για την ημέρα της Νίκης, στις 24 Ιουνίου 1945, στην Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα. Ο λόγος που την επέλεξα είναι γιατί το τραγούδι είναι της εποχής του Β' ΠΠ.

Η Ελλάδα στο Μουντιάλ...

Πηγή: Καθημερινή

Μια αστεία γελοιογραφία του Ηλία Μακρή, από το site της Καθημερινής.

Καλή συνέχεια στην Εθνική μας, και μακάρι να δούμε καλύτερες επιδόσεις στη συνέχεια...!

Μανόλης Αναγνωστάκης

Μανόλης Αναγνωστάκης
1925 - 2005

Θεσσαλονίκη, Μέρες τοῦ 1969 μ.Χ.

Τὸ ποίημα ἀνήκει στὴ συλλογὴ Ὁ Στόχος (1970). Πρωτοδημοσιεύτηκε στὰ Δεκαοχτὼ Κείμενα, ποὺ ἡ ἔκδοσή τους ἀποτέλεσε τὴν πρώτη πράξη ὁμαδικῆς δημόσιας ἀντίστασης τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων κατὰ τῆς δικτατορίας. Εἶναι ποίημα πολιτικό, ὅπως ἐξάλλου καὶ πολλὰ ἄλλα ποιήματα τοῦ Ἀναγνωστάκη, καὶ ἀπηχεῖ τὴν πολιτικὴ καὶ κοινωνικὴ κατάσταση ἀπὸ τὴ μετακατοχικὴ περίοδο καὶ τὴ στρατιωτικὴ δικτατορία.

Στὴν ὁδὸ Αἰγύπτου -πρώτη πάροδος δεξιά!
Τώρα ὑψώνεται τὸ μέγαρο τῆς Τράπεζας Συναλλαγῶν
Τουριστικὰ γραφεῖα καὶ πρακτορεῖα μεταναστεύσεως.
Καὶ τὰ παιδάκια δὲν μποροῦνε πιὰ νὰ παίξουνε ἀπὸ
            τὰ τόσα τροχοφόρα ποὺ περνοῦνε.
Ἄλλωστε τὰ παιδιὰ μεγάλωσαν, ὁ καιρὸς ἐκεῖνος πέρασε ποὺ ξέρατε 
Τώρα πιὰ δὲ γελοῦν, δὲν ψιθυρίζουν μυστικά, δὲν ἐμπιστεύονται,
Ὅσα ἐπιζήσαν, ἐννοεῖται, γιατὶ ᾔρθανε βαριὲς ἀρρώστιες ἀπὸ τότε 
Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιῶτες, 
Θυμοῦνται τὰ λόγια τοῦ πατέρα: ἐσὺ θὰ γνωρίσεις καλύτερες μέρες 
Δὲν ἔχει σημασία τελικὰ ἂν δὲν τὶς γνώρισαν, λένε τὸ μάθημα
            οἱ ἴδιοι στὰ παιδιά τους
Ἐλπίζοντας πάντοτε πὼς κάποτε θὰ σταματήσει ἡ ἁλυσίδα
Ἴσως στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν τους ἣ στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν
            τῶν παιδιῶν τους.
Πρὸς τὸ παρόν, στὸν παλιὸ δρόμο ποὺ λέγαμε, ὑψώνεται
            ἡ Τράπεζα Συναλλαγῶν
- ἐγὼ συναλλάσσομαι, ἐσὺ συναλλάσσεσαι, αὐτὸς συναλλάσσεται-
Τουριστικὰ γραφεῖα καὶ πρακτορεῖα μεταναστεύσεως
-ἐμεῖς μεταναστεύουμε, ἐσεῖς μεταναστεύετε, αὐτοὶ μεταναστεύουν-
Ὅπου καὶ νὰ ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει, ἔλεγε κι ὁ Ποιητὴς
Ἡ Ἑλλάδα μὲ τὰ ὡραῖα νησιά, τὰ ὡραῖα γραφεῖα,
            τὶς ὡραῖες ἐκκλησιὲς
Ἡ Ἑλλὰς τῶν Ἑλλήνων.

Φοβᾶμαι...

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι 
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου 
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ 
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα 
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα 
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες 
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν 
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν 
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.

Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.


Νοέμβρης 1983

Καντάτα - Τάσος Λειβαδίτης

Η Καντατα Ειναι ενα Συνθετικο ποίημα με θεατρική, θα λέγαμε, σύνθεση. Ο ίδιος ο ποιητής δίνει στην αρχή το σκηνικό και τα πρόσωπα. Σκηνικό: Συνοικιακός δρόμος σύγχρονης πόλης. Αρχίζει να βραδιάζει. Πρόσωπα: Ποιητής. Ο άνθρωπος με το κασκέτο. Διάφοροι περαστικοί. Χορός από γυναίκες και άνδρες (οι γυναίκες μαζεμένες σε μια εξώπορτα· οι άντρες αριστερά, πλάι στη σκαλωσιά μιας οικοδομής). Στο απόσπασμά μας μιλάει ο άνθρωπος με το κασκέτο. Είναι η δεύτερη φορά που παίρνει το λόγο. Την πρώτη φορά αφηγήθηκε τη σύλληψη ενός φτωχού ανθρώπου — «επιγραφοποιός το επάγγελμα». «Συχνά» λέει ο ποιητής, «του αρέσει να μιλάει σε ύφος βιβλικό».

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΣΚΕΤΟ

16.Και την πρώτη νύχτα μπήκε μες στο κελί ένας άνθρωπος που 'χε χάσει το πρόσωπο του, κι ακούμπησε το φανάρι που κρατούσε κάτω στο πάτωμα.

17.Κι ο ίσκιος του μεγάλωσε πάνω στον τοίχο.

18. Και τον ερώτησε: πού έχεις κρυμμένα τα όπλα;

19. Κι εκείνος, κανείς δεν ξέρει αν από σύμπτωση, ή ίσως για ν' απαντήσει,

20. έβαλε το χέρι πάνω στην καρδιά του.

21. Και τότε τον χτύπησε. Ύστερα μπήκε άλλος άνθρωπος που 'χε χάσει το πρόσωπό του και τον χτύπησε κι αυτός.

22. Κι οι άνθρωποι που 'χαν χάσει το πρόσωπό τους, ήσαν πολλοί.

23. Και ξημέρωσε. Και βράδιασε.

24. Ημέρες σαράντα.

25. Κι ήρθαν στιγμές που φοβήθηκε πως θα χάσει το λογικό του.

26. Και τον έσωσε μια μικρή αράχνη στη γωνιά, που την έβλεπε

ακούραστη κι υπομονετική να υφαίνει τον ιστό της.

27. Και κάθε μέρα τής τον χάλαγαν με τις μπότες τους μπαίνοντας.

28. Κι εκείνη τον ξανάρχιζε κάθε μέρα. Και της τον χάλαγαν πάλι. Και τ' άρχιζε ξανά.

29. Εις τους αιώνας των αιώνων.

Πηγή: Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ' Λυκείου

Ψηφιακό Σχολείο

20 χρόνια χωρίς τον Μάνο...

Πέρασαν 20 χρόνια απ' την ημέρα του θανάτου του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, διανοούμενου και ποιητή Μάνου Χατζιδάκι, μια μέρα που έκανε τον πολιτιστικό κόσμο της Ελλάδας φτωχότερο! Ένας άνθρωπος χαρισματικός και ευαίσθητος, χαρακτηριστικά που απορρέουν απ’ τα έργα του, και ταυτόχρονα με σκέψη πιο μπροστά απ’ την εποχή του. Στο έργο του με μύησε, όταν ήμουν ακόμα πολύ μικρός, η μάνα μου. Ακόμα θυμάμαι να βάζει στο πικάπ το δίσκο της Οδού Ονείρων, και το σαλόνι να γεμίζει μελωδίες.

Μια μέρα, λοιπόν, σαν και σήμερα (15/06/94), ο Μάνος χάθηκε, και έγινε κρίνο, στον κήπο της οδού Ονείρων, που έχει μια φωλιά  για τα πουλιά. Στην αυλή που ζούσε καιρό ο κυρ Αντώνης, ο ταχυδρόμος και ο ηθοποιός, έπαιζαν οι αδερφές Τατά μαζί με τα παιδιά του Πειραιά. Η αυλή αυτή βρίσκεται στον Υμηττό, και έχει κρυμμένο το μυστικό στη μαύρη Φορντ, που είναι παρκαρισμένη έξω στο δρόμο….!

Μερικά επιλεγμένα έργα...!

Ηθοποιός (Στίχοι, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις)

Φέρτε μου ένα μαντολίνο (Στίχοι, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις)




Οι αδερφές Τατά (Στίχοι: Αλέξης Σολωμός, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις)




Ο κυρ Αντώνης (Στίχοι, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις)




Η μαύρη Φορντ (Στίχοι, Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις)

Όταν ο Σείριος ήταν και σκύλος και ο κυρ-Αντώνης είχε πεθάνει

Όταν ο Σείριος ήταν και σκύλος και ο κυρ-Αντώνης είχε πεθάνει
20 χρόνια χωρίς τον Μάνο Χατζιδάκι

Ο Μάνος Χατζιδάκις με τον σκύλο του τον Σείριο
Φωτογραφία: αρχείο Γιώργου Χατζιδάκι

Δεν ήταν φιλόζωος. Έγινε. Όταν ο γιος του, ο Γιώργος Χατζιδάκις, του πρότεινε να πάρουν ένα σκύλο, ήταν αρνητικός. Είπε πως τα μόνα ζώα με τα οποία είχε μάθει να συμβιώνει ήταν οι άνθρωποι. Τελικά, έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του με τρία σκυλιά και μία γάτα, όλοι μαζί σε ένα σπίτι με πλήρη αρμονία. Τον ένα σκύλο τον έλεγε Σείριο, τον άλλο Πολύβιο, τον άλλο Ραλλού και τη γάτα Κεμάλ...   

Μια μέρα, καθώς πήγαινε με τον γιο του στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Ίκαρος, συνάντησε μια αγέλη αδέσποτων σκύλων στην πλατεία Συντάγματος. "Τι θα κάνουμε τώρα;" ρώτησε τον γιο του. "Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε" απάντησε ο Γιώργος. Κι όμως! Ο Μάνος κατευθύνθηκε προς μία καντίνα που βρισκόταν κοντά κι αγόρασε όλο της το εμπόρευμα: τυρόπιτες, λουκανικόπιτες, πίτσες, κουλούρια. Μετά γύρισε και τάισε τα σκυλιά χαμογελώντας. 

O Μάνος Χατζιδάκις με τον γιο του, Γιώργο, στη Μελβούρνη το 1980
Φωτογραφία: αρχείο Γιώργου Χατζιδάκι

1980: Είναι η πρώτη και μοναδική φορά που ο Μάνος Χατζιδάκις πηγαίνει στην Αυστραλία για να δώσει ρεσιτάλ με τον Σπύρο Σακκά σε εκδηλώσεις της ομογένειας. Αφορμή η επέτειος της Μάχης της Κρήτης. Ο χώρος κατάμεστος από 6.000 ανθρώπους. Το κονσέρτο ξεκινάει, μαζί και οι παραγγελιές: Τα παιδιά του Πειραιά και ο κυρ - Αντώνης. Διακόπτει ο Χατζιδάκις το πρόγραμμα, παίρνει το μικρόφωνο και λέει: "Λείπετε πολλά χρόνια από την πατρίδα και τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν υπάρχουν πια τα παιδιά του Πειραιά και ο κυρ - Αντώνης έχει πεθάνει. Απόψε θα σας παίξουμε κάτι άλλο και αν εσείς θεωρείτε ότι δεν σας ταιριάζει, μπορείτε απο τώρα να αποχωρήσετε." Κανείς δεν αποχώρησε! Και στο τέλος έκανε τρεις ώρες να εγκαταλείψει το κτήριο από τις εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου.

Πηγή: Lifo.gr

Οι νεολαίοι του σήμερα και το αυγό

Σχόλιο του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι για τη νεολαία του σήμερα...!

Δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο, η ηχογράφηση τα λέει από μόνη της...! Ο Χατζιδάκις ήταν ένας άνθρωπος πολύ μπροστά απ' την εποχή του...!

Αφιέρωμα της ΝΕΡΙΤ στον Μάνο Χατζιδάκι

Με αφορμή την συμπλήρωση 20 ετών από τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι, η ΝΕΡΙΤ θα μεταδώσει ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα την Κυριακή 15 Ιουνίου.

Συγκεκριμένα, στις 13.00 θα προβληθεί το επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ», με τίτλο «Μάνος Χατζιδάκις και Τρίτο Πρόγραμμα», σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκευά, το οποίο είναι αφιερωμένο στην πολύτιμη συνεισφορά του στο Τρίτο Πρόγραμμα της δημόσιας ραδιοφωνίας.

Η παρουσία του διακεκριμένου μουσικοσυνθέτη στον σταθμό αποτέλεσε σημείο αναφοράς και στάθηκε η πιο ποιοτική και δημιουργική περίοδος του Τρίτου Προγράμματος. Απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση και υλοποίηση των σχεδίων του ήταν η επιλογή κατάλληλων και ταλαντούχων συνεργατών, που τους διάλεξε με συγκεκριμένες προϋποθέσεις: νέοι, μορφωμένοι, ταλαντούχοι, ακούραστοι. Ο Γιώργος Κουρουπός, ο Νίκος Κυπουργός, ο Αντώνης Κοντογεωργίου, ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος, η Ειρήνη Λεβίδη, ο Δημήτρης Μαυρίκιος κ.α. θυμούνται με συγκίνηση τις πρώτες μέρες του Τρίτου υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι και καταθέτουν τις εμπειρίες τους στην κάμερα της εκπομπής.

Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό αρχείου, όπως πλάνα από τους διαδρόμους και τα στούντιο της Ραδιοφωνίας, συνοδευμένα από σχόλιο του Μάνου Χαζτιδάκι, που μεταδόθηκε από το Τρίτο Πρόγραμμα στις 20 Μαϊου 1979.

Αφιερωμένο στον «Μεγάλο Ερωτικό» είναι το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Ζέρβα από τη σειρά «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ», το οποίο θα μεταδοθεί στις 14.00. Το ντοκιμαντέρ ανιχνεύει τις συνθήκες δημιουργίας του έργου μέσα από τις μαρτυρίες του ίδιου του συνθέτη και των ερμηνευτών. Μέσα από πλάνα αρχείου, ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει για την ιδέα που στάθηκε αφορμή για τη σύνθεση του «Μεγάλου Ερωτικού» στη διάρκεια της Δικτατορίας το 1972, για το περιεχόμενό του, αλλά και για τη συνεργασία του με τη Φλέρυ Νταντωνάκη. Ο Δημήτρης Ψαριανός, ερμηνευτής των τραγουδιών του «Μεγάλου Ερωτικού» και ο Ανδρέας Ροδουσάκης, εκτελεστής μουσικός του έργου, περιγράφουν τη συνεργασία με τον Μάνο Χατζιδάκι, αλλά και την επίδραση που άσκησε στην πορεία τους. Εκτιμούν την μουσική αξία του έργου, παραθέτοντας τα στοιχεία που το αναδεικνύουν σε μείζον πνευματικό γεγονός και σταθμό στην πορεία της ελληνικής μουσικής. Την αφήγηση πλαισιώνουν σπάνια ντοκουμέντα, με πλάνα κατά την ώρα της ηχογράφησης του «Μεγάλου Ερωτικού» στα στούντιο παραγωγής της Columbia.

Το αφιέρωμα κλείνει στις 14.40 με την εκπομπή «20ος ΑΙΩΝΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ – Μάνος Χατζιδάκις».

Πηγή: ΝΕΡΙΤ

Όταν ένα απάνθρωπο σύστημα σου ζητά να γράψεις για την ανθρωπιά...!

Όπως αντιλαμβάνεστε, αναφέρομαι στο φετινό θέμα έκθεσης των πανελλαδικών εξετάσεων, το οποίο εγώ, όπως και πολλοί άλλοι υποψήφιοι, γράψαμε πριν δύο εβδομάδες. Με αφορμή, λοιπόν, την διαπίστωση του τίτλου της παρούσας ανάρτησης, θα εκθέσω την προσωπική μου άποψη για το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων, και την απανθρωπιά του, που τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε όλο της το μεγαλείο...!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Ξεκινώντας, η προσωπική άποψη καταπνίγεται. Η διαπίστωση αυτή αναφέρεται στο μάθημα της έκθεσης, όπου ο μαθητής αναγκάζεται να μαθαίνει προκάτ απόψεις για διάφορα θέματα. Για παράδειγμα, σε έκθεση σχετικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση λέμε ότι είμαστε υπέρ και ότι η ένταξη σε αυτήν μας ωφελεί, ή σε θέμα για την εκπαίδευση στην Ελλάδα γράφουμε για σχολεία "κολέγια" με προσωπικό που βάζει πάνω απ' όλα τον μαθητή, μαθητές με κριτική σκέψη, ανθρωπιστική παιδεία και σφαιρικές γνώσεις...! Και όλα αυτά, για να μη θιχτεί ο διορθωτής από κάποια άποψη που είναι αντίθετη. Όμως με όλα αυτά δεν στηρίζεται η πολυφωνία και πλουραλισμός, χαρακτηριστικά της δημοκρατίας που οπωσδήποτε αναφέρουμε σε σχετική έκθεση. Συμπερασματικά, ο μαθητής μαζοποιείται και δεν του δίνεται η δυνατότητα να αποκτήσει άποψη πάνω σε διάφορα θέματα...!

ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Συνεχίζοντας, δεν θα μπορούσε να λείπει απ' την ανάρτηση αυτή η παπαγαλία και η αυθεντία του σχολικού βιβλίου, ή όπως την ονομάζω "φασισμός του σχολικού βιβλίου" (με βάση τα πάνω, δε μπορώ να το γράψω σε έκθεση). Ό,τι λέει το βιβλίο είναι σωστό, ακόμα κι αν έχει γραφτεί 20 χρόνια πριν, ενώ πρέπει κανείς, σε μαθήματα όπως οι Βιολογίες, να το μάθει απέξω, χωρίς να ξεχνά ούτε λέξη. Η παράνοια αυτή έχει αναδείξει όχι αυτούς που κατανοούν τι διαβάζουν και ξέρουν να το εφαρμόσουν, αλλά αυτούς που ξέρουν απέξω το βιβλίο. Θα ήθελα να έλεγα στους κύριους διορθωτές, που διορθώνουν με το βιβλίο δίπλα, αν μπορούσαν να το έλεγαν απέξω ή να διόρθωναν χωρίς αυτό...! ΄Όσον αφορά την αυθεντία του βιβλίου, δεν εννοώ να αμφισβητήσει κανείς το 2ο νόμο του Νεύτωνα, αλλά να μπορεί να εκφράσει πράγματα τα οποία αποδεδειγμένα ισχύουν, αλλά δεν υπάρχουν στο σχετικό βιβλίο.

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚΑΚΙ

Ένα άλλο θέμα που πρέπει να θιχτεί, είναι η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων σε κοινή θέα. Προσωπικά είμαι κατά, πιστεύω θα μπορούσε ο υποψήφιος να τα δει στο ίντερνετ με τον κωδικό του, ή να του αποστέλλεται αναλυτική επιστολή, με τις βαθμολογίες σε κάθε μάθημα και θέμα ξεχωριστά. Αυτό θα μπορούσε να προστατεύσει πολλούς από την κάθε λογής γιαγιά, που από περιέργεια (ή μήπως όχι...;), πηγαίνει ... τυχαία στο σχολείο και σημειώνει βαθμούς. Άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από εξετάσεις, σχολιάζουν και κατηγοριοποιούν τους μαθητές.

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΒΑΘΜΟ

Τελευταίο και πιο σημαντικό γεγονός που θα ήθελα να αναφέρω είναι ο διαχωρισμός των μαθητών, που καλλιεργείται στο χώρο του σχολείου. Μαθητές καλοί και κακοί, τμήματα με καλούς και τμήματα δεύτερης κατηγορίας...! Κάποιος στην κοινωνία, πρέπει να κρίνεται απ' το περιεχόμενο του χαρακτήρα του, τη στάση ζωής και τη συμπεριφορά του και όχι μόνο απ' την επίδοσή στα μαθήματα. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί μαθητές, ο καθένας είναι δεξιοτέχνης σε κάποιο τομέα, τον οποίο πρέπει να ανακαλύψει και να καλλιεργήσει...!

Αντί επιλόγου, παραθέτω τους στίχους του Βολφ Μπήρμαν, απ' το τραγούδι "Αυτούς τους έχω βαρεθεί" 

«Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,

κόβουν στα μέτρα τους μαθητάδες,

κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,

με ιδεώδεις υποτακτικούς,

που είναι στο μυαλό νωθροί,

μα υπακοή έχουν περισσή,

τους έχω βαρεθεί»

(Wolf Biermann, Δημοσθένης Κούρτοβικ)

Επιστροφή στη Γη...

Οι περιβόητες "Πανελλήνιες" έφτασαν στο τέλος τους..., μια δύσκολη, πιεστική και ψυχοφθόρα διαδικασία...! Εμπνεόμενος από μια ανάρτηση της φίλης και συναδέλφου blogger, της Ελευθερίας, όλη αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα διαστημικό ταξίδι!

Χρειάστηκε μεγάλη προετοιμασία για την προσαρμογή στις συνθήκες και τις δυσκολίες του διαστήματος, μια προετοιμασία που ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι, προκειμένου όλα να είναι έτοιμα την κατάλληλη στιγμή...!
Στις 28/05 όλα ήταν έτοιμα για την επικείμενη εκτόξευση, και η αγωνία είχε φτάσει στο ζενίθ...! Το ταξίδι αυτό, με διάρκεια 2 περίπου βδομάδες, είχε τις εύκολες και τις δύσκολες πτυχές του, ενώ με σκληρή προσπάθεια, αντιμετωπίστηκαν
οι δυσκολίες. Πώς να νιώθει κανείς όταν ταξιδεύει στο άγνωστο...; Αισθάνεσαι μόνος σου, στο αχανές σύμπαν, αλλά υπάρχει ένα "επιτελείο" στη... Γη, που σε στηρίζει και συντονίζει τις προσπάθειές σου, κάνοντάς σε να βλέπεις τα πράγματα αισιόδοξα...! Η κάψουλα του διαστημοπλοίου προσγειώθηκε σήμερα το μεσημέρι στις απέραντες στέπες της φυσιολογικής καθημερινότητας του πλανήτη Γη, μακριά απ' την ψυχική φθορά και την παράνοια! Μένει να αναλυθούν τα δεδομένα του υπολογιστή του σκάφους, δεδομένα που σχετίζονται με τις διάφορες διεργασίες που έπρεπε να διεκπεραιωθούν εκεί πάνω, για να θεωρηθεί η αποστολή επιτυχής...! Προς στιγμήν είμαστε ελεύθεροι να βιώσουμε μια φυσιολογική πραγματικότητα...!

------------------------------------------------------------------------------------

Ένα τραγούδι που άκουγα αυτές τις δύο βδομάδες του ταξιδιού μου, κατά την ξεκούραση στο σκάφος..! Είναι μεταγραφή για πιάνο του τραγουδιού "Μπαξέ Τσιφλίκι" του Βασίλη Τσιτσάνη, από τον μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι...!